Dinsdag en donderdag is de fysio-dag van man. In het pand van de fysio is ook een sportschool. De kilo’s vlogen er afgelopen weken nog niet bepaald af, dus omdat ik hem toch moet brengen en op hem moet wachten, heb ik de stoute [sport] schoenen aangetrokken.

Sporten dus………Sinds de gebroken enkel, het verwijderen van de plaat en nu de knie van man is het bewegen op een laag pitje gekomen. Jaren geleden zaten we samen op zondagochtend met een bevriend echtpaar op een sportschool, maar ik vond het sporten op die apparaten destijds drie keer niets. Stond ik op zo’n loopband achter het raam met prachtig weer buiten, dan dacht ik wat sta ik hier in vredesnaam te doen? Het after- sporten was leuker, even kletsen met een bak koffie aan de bar.

Weer wat jaartjes later besloten vriendin Els [van het echtpaar hierboven] en ik weer eens een poging te doen bij een andere sportschool op ons dorp. We stonden op een avond, klaar om te gaan knallen, in het donker voor het raam naar binnen te kijken en zagen van die bodybuilders type vrouwen met strakke pakjes en strings en maakten dat we weg kwamen. Daar pasten wij niet tussen.

In de loop der jaren deed ik nog wel pogingen hoor, soms met dochter, soms alleen. Zo zat ik een tijdje op “slenderen”. Dat was wel het toppunt van hilariteit volgens de rest van het gezin. Je zet bv je benen op een of ander apparaat en in plaats van dat jij iets beweegt, beweegt het apparaat jou. Zalig, moe werd je er niet van en uitpuffen van al dat bewegen hoefde je ook niet. Het laatste apparaat was een of andere massagestoel, dat was mijn favoriet!

In deze kleine sportschool bij de fysio geen types zoals ik eerder beschreef, maar gewone mensen van allerlei leeftijden. Ik had dat tijdens het wachten eens bekeken en hier val ik niet uit de toom met mijn toch wel, te dikke lijf☻ Nu sport ik met een coach aan mijn zijde, die zegt wat ik moet doen en vooral dat ik “nog even “door moet gaan. Woensdag had ik bij het opstaan spierpijn in mijn benen. Donderdag gingen we dat er eerst even “uit fietsen”aldus de coach. Vrijdag had ik geen spierpijn en al met al ben ik deze week best tevreden over mijzelf. Niets gesnoept, gezond gegeten en naast het sporten ging ik ook nog wandelen, alleen en ook samen met man in de rolstoel. Rare stoepjes kom je dan trouwens tegen………

Hoe kun je, na het oversteken van de weg, hier nu met een rolstoel de stoep op. Daar denk je niet over na als je er zelf niet mee te maken hebt.

Iedere ochtend ga ik hoopvol op de weegschaal staan. Is er iets af? Nee, geen gram dus………

Afvallen, levenslang

Als baby kwam ik met ruim 9 pond ter wereld. Een mager scharminkel was ik dus nooit. Een stevig kind als ik naar de kinderfoto’s kijk.

We werden opgevoed met eten wat de pot schaft. Gewoon, Hollandse kost, op vrijdag iets anders dan aardappelen en groenten. We aten dan bv macaroni, op zaterdag soep met brood of patat van Tiny’s Taria. Op zondag iets speciaals. Eenmaal per week kliekjesdag, dan aten we alle restjes van de week. Ook kregen we wel bv overgebleven hutspot en zuurkool op brood mee naar school.Of wat ik ook zo heerlijk vond: gekookt spek met mosterd of gekookte lever. Ik denk dat onze kinderen het zich niet kunnen voorstellen…………..

In de puberteit ging ik voor het eerst naar een afvalclub, de Weight Watchers. Nu denk ik waarom in vredesnaam, ik was hartstikke slank, onder de 65 kilo. Ik viel er wel door af, maar ik geloof niet dat ik lang deelnam aan die wekelijkse weegsessies.

Lange tijd bleef ik redelijk stabiel qua gewicht, kilootjes erbij, even lijnen, kilootjes eraf. Maar toen kwam de overgang tegelijk met zittend werk met gezellige collega’s die wel van wat lekkers hielden en de kilo’s begonnen gestaag toenemen. Ik Sonja Bakkerde, telde punten, nou ja van allerlei diëten probeerde ik wel eens even uit. Nooit hield ik het lang vol. Het zonde om weg te gooien zit zo in mij gebakken. Een aardappeltje over na het eten, 1 plakje ham over van de tosti’s, restje chili, dat kan ook op brood de volgende dag, afijn ik eet het op, al die restjes.

Ieder jaar neem ik me op 1 januari voor dat het nu anders moet. Ik heb nog kleren in de kast hangen uit een slankere periodes, ooit kan ik ze aan, ik weet het zeker. Uit de mode zijn ze dan zeker ook …….

Met de paplepel

Eten wat de pot schaft, je bord leeg eten, zonde om weg te gooien, zelfs met “denk aan de kinderen in Afrika, die niets hebben”, daar ben ik mee groot gebracht. Komt natuurlijk door de oorlog die zeker onze grootouders mee maakten en mijn ouders als kind ook. Mijn vader was melkboer en altijd waren er producten op of over de datum, die werden echt niet weggegooid. Van een voedselbank hadden we nog niet gehoord, dus wij aten alles zelf op. Lekkere toetjes, koekjes, kaas met een schimmelrandje…..

Mijn opa en mijn vader maakten met hun duim of vinger hun bord na het warme eten helemaal schoon, het kon bijna zo de kast weer in.

Kun je het mij dan kwalijk nemen? Ja natuurlijk wel, ik stop namelijk alles zelf in mijn mond. Mijn zoon zei pas of je het nu weggooit of zelf op eet, het is allebei weg. Dus kun je het beter maar niet in je mond stoppen.

De koelkast is nu gevuld met komkommer, wortel, sla en meer van dat. Geen chippie, nootje, toastje, chocolaatje, geen pistoletje met dik Brie…… Iets lekkers bij de koffie, echt niet.

Of …zal ik toch wat bakken voor als we misschien bezoek krijgen? Ik heb alles in huis om gevulde bolussen te maken, [ klik op de link voor het recept]waar de hele familie gek op is. Doe ik het wel, doe ik het niet???

Aantal calorieën in 1 bolus zonder room: 227

Eerst maar eens appen of er überhaupt iemand van plan is langs te komen voordat ik ze bak en we alle 12 bolussen zelf op moeten eten. Of…. op moeten eten? Weg gooien toch! Wel zonde………..