Wonen aan een rivier is nooit saai. De hele dag varen er schepen voorbij. Groot, klein, vreemd, mooi. Vandaag deel 1 in een serie “wat vaart daar nou? “.
Heel vaak zeggen we dat tegen elkaar, kijk nou eens, wat vaart daar nou? Of moet je nu eens zien, wat apart of wat zou dat nou zijn? Wij wonen aan een kruispunt van drie rivieren, de Nieuwe Maas, de Lek en de Noord. Vanuit ons huis zien we de laatste rivier net niet maar wel als we buiten staan.
Alle foto’s zijn genomen vanaf ons balkon of vanuit het keukenraam op 10 hoog……Naar beneden gaan voor een foto is geen optie, dan is zo’n boot al weer voorbij. De meeste foto’s nam ik met mijn telefoon.
Om vandaag in de sfeer van deze maand mee te gaan, deze zagen we twee weken terug. Ik zag de Spaanse vlag en zei tegen mijn man, kijk daar gaat de stoomboot van Sinterklaas geloof ik…. Sint en Piet waren blijkbaar net afgezet, want de boot was leeg, geen pakje,geen Ozosnel, geen Piet en geen Sint………
Nadat er ook nog eens een flinke stoomfluit kwam uit de stoompijp, wist ik het zeker Hij is het echt hoor, de stoomboot van Sinterklaas. Voorop staat Spanje ☺maar dat is voor jullie moeilijk te zien denk ik
Afgelopen week deed ik nog een rondje op het landgoed vlakbij ons huis. Ik wilde nog eens paddenstoelen fotograferen. Begin oktober was ik geweest maar toen waren er niet veel paddenstoelen te zien. Afgelopen week in het Mastbos zag ik er genoeg, maar nam niet veel foto’s omdat ik kabouters zocht met onze kleindochter en geen paddenstoelen.
Ik verwachtte er dus wel veel te zien in het Donckse Bos waar ik heen ging, maar niets was minder waar. Hier en daar vond ik er eentje, maar de hoeveelheden van andere jaren zeker niet.
Soms waren er toen zoveel paddenstoelen op een pad dat je er bijna niet omheen kon lopen. Nu was dat niet het geval. Een foto zoals hieronder kon ik dus niet maken
Wat dan wel? Nou kijk maar even mee naar de collage
Schijnruïne
Aan het begin van het rondje bos staat deze schijnruïne. Hij dateert uit 1777 en werd gebouwd door Jan Giudici.
Schilderij door Jonas Zeuner, 1781
Groeninx van Zoelen, een baron die in de achttiende eeuw het landgoed in eigendom had, was destijds bezig met een landschappelijke aanleg van het park bij Huys ten Donck. In die tuinen was een ruïne als sierelement, geen vreemde verschijning. Deze onder architectuur gebouwde ruïne staat er nu ruim 240 jaar later nog steeds. Veel meer dan een gevel is het niet, er achter gaat een houten berghok schuil. Als je goed kijkt aan de rechterkant van de foto, kun je dat zien.
Speelhuis
In het bos staat ook een speelhuisje, wat ik nog nooit had kunnen vinden op alle wandelingen die ik er maakte. Nu ging ik eens een ander pad in en opeens zag ik het in de verte liggen doordat de meeste bomen en struiken al behoorlijk kaal waren.
Heel veel informatie over dit speelhuisje kon ik niet terug vinden. Voor zover bekend is het, het oudste nog bestaande kinderspeelhuis als speelboerderij in Nederland. Het laat mij denken aan sprookjes zoals Hans en Grietje, Vrouw Holle….
KINDERSPEELHUIS. De “Boerenwoning”; pandje zonder verdieping onder wolfdak, deels in baksteen, deels in hout (gepotdekselde delen), de voorgevel voorzien van vlechtingen, deur en vensters met luiken; eveneens vensters met luiken in de rechterzijgevel; zolderluik in de achtergevel.
Door het raam aan de zijkant kon ik binnenkijken en zag nog wat meubeltjes staan, zelfs een open haard, maar die kreeg ik niet op de foto. Twee oude boekjes op tafel, Kareltje en Goud Elsje
Geen paddenstoelen, maar toch wat leuks ontdekt.
Herfstige foto’s
Ik maakte nog een paar herfstige foto’s, snoof de heerlijke bosgeur nog eens goed op en ging weer huiswaarts.Al met al was ik maar anderhalf uur weg, maar toch zo lekker….
Vanmorgen vroeg ging ik naar de winkels en zag onderweg het natuurgebied, naast het landgoed waar ik vorige week was, in nevel gehuld. Het gebied om het landgoed heen heet de Donckse Velden. Vroeger stonden er om deze tijd van het jaar de spruiten,maar vanaf 2003 heeft men het in etappes getransformeerd naar een natuurgebied. Ik las dat je er een wandeling van ongeveer 4 kilometer kunt maken, gemeten over het hele gebied.
Nevel
Ik maakte snel wat foto’s, want als ik terug zou komen, kon de nevel best al weer weg zijn.De bomen op de achtergrond zijn die van het bos waar ik de paddenstoelen fotografeerde.
Die nevel heeft altijd wat mysterieus toch! Al die spinnenwebben met druppels, echt prachtig vind ik ze.
Dauw
Toen de zon eenmaal doorbrak, was de nevel snel opgelost. Toen ik er plm kwart voor 10 weer langs fietste onderweg naar onze volkstuin, was alles verdwenen. Ik stopte nog wel even om wat andere druppelfoto’s te maken.Door de dauw was alles kleddernat.Ik ging slechts een stukje het bruggetje over, want ik had geen goede schoenen aan om in die nattigheid te lopen.
Slingers
Alsof de natuur een feestje viert en overal slingers hangen:
Bokeh
De dauwdruppels leveren mooie plaatjes op.De zon is inmiddels op en zorgt voor mooi bokeh. Als er over bokeh gesproken wordt gaat vaak over het bokeh effect waarbij lichtpuntjes buiten het scherptedieptegebied veranderen in ronde, zachte bollen. Hoewel dit vaak een stukje ‘drukker’ is in de foto, houd ik er wel erg van. Ik vind het de foto vaak iets magisch geven.
Glinsterend van alle zonnekleuren Schitterend als was het puur kristal alleen Dauwdruppels die doen opfleuren Honderden op elk grassprietje aaneen
Ik zou ze aan elkaar willen rijgen Om zo het mooiste halssnoer te verkrijgen Jammer want ze zijn zo teer Ze zo te zien en te begroeten, ik vraag niet meer
