Strandgezichten

Geplaatst op 4 september 2024 door Margriet

Gisteren ging ik samen met mijn oud-collega/vriendin Petra naar het strand van Hoek van Holland. Toen we elkaar de laatste keer zagen, vertelde ze al in geen jaren op het strand geweest te zijn. De afspraak was dus makkelijk gemaakt!

Op het strand van Hoek van Holland aangekomen wilden we eerst even koffie drinken en dan gaan wandelen. Maar er bleek een grote stroomstoring in de regio en alle strandtenten zaten zonder elektriciteit. Vandaag hoorde ik dat nog niet bekend is wat de oorzaak was.

We wandelden daarom eerst maar een stuk en liepen langs de vloedlijn naar ’s Gravezande.Gelukkig was daar wel stroom en konden we aan onze wel verdiende koffie.

We zaten een uurtje lekker bij te kletsen bij het strandpaviljoen. Het was erg rustig op het strand, maar dat kwam misschien ook wel door de stroomstoring, want de metro reed daardoor ook niet.

Na de koffie keerden we terug naar Hoek van Holland. Het was echt perfect wandelweer. Er was regen voorspeld maar meer dan drie druppels zagen we niet.

Petra wilde graag met haar voeten in het water, dus de broekspijpen werden opgestroopt en we liepen de zee in.

In Hoek van Holland lunchten we nog lekker op een terras.We waren de hele dag zo druk aan het kletsen dat ik niet veel foto’s maakte..

Thuis lag er een verrassing in de bus. Ik ontving de gedichtenbundel “Strandgedichten”van Karel. Hij had er een serie blogs over geschreven en bood hem aan. Ik ben gek op zee, strand en ook gedichten. Dus dank je wel, Karel!

Gedicht:

Volg nu voor heel even

de woorden langs de waterlijn

Laat hier je grootste zorgen

slechts natte voeten zijn

Na de lunch liepen we terug naar de parkeerplaats en daar hadden we in de ochtend een “vintage”kringloopwinkel gezien. Konden we uiteraard ook niet aan voorbij lopen. Het was een hele leuke kringloop, netjes, schoon en veel leuke spullen. Ik spotte een vaasje wat precies leek op twee wijnglazen die ik van mijn schoonmoeder heb geërfd.

Al met al weer een dag met een gouden randje! Tot de volgende wandeling, Petra!

Vandaag ging ik weer wandelen. Dit keer met mizzD, wij maakten een stadswandeling. Daarover in een volgend blog meer………

Wandelen: op de Westerheide

Geplaatst op 21 augustus 2024 door Margriet

Vandaag was ik op fotowandeling op de Westerheide.

Een paar weken terug zag ik de eerste foto’s passeren van bloeiende heide. Al jaren wil ik daar heen, maar nooit lukte het er op tijd te zijn. Of ik was te vroeg of het was al uitgebloeid.Wandelen over de heide deed ik al helemaal niet, we reden er altijd met de auto langs., zoals vorig jaar nog toen we naar de Posbank gingen.

Nu ik alleen ben, nam ik mij voor er dit jaar heen te gaan op het moment dat alles in bloei staat.Ik had al bij workshops fotografie gekeken en fotoreizen naar de hei. Allemaal behoorlijk prijzig, dus niet voor mijn portemonnee weg gelegd. Dus ik zal er zelf heen moeten maar waar?

Het schoot mij in gedachten dat ik weleens bij Karel gelezen had dat hij aan de heide woont, dus ik trok de stoute schoenen aan en vroeg of hij mij de heide zou willen laten zien. In je eentje is het minder leuk en ben ik ook nog eens bang de weg kwijt te raken. Karel vond het goed en vandaag gingen we aan de wandel op de Westerheide aan de rand van Hilversum. Vanuit zijn huis driemaal vallen en je staat op de hei.

Twee reebruine ogen

Het was prachtig, alles stond vol in bloei en ik denk dat we er precies op tijd waren. Misschien dat het over 2 weken grotendeels uitgebloeid zal zijn.Karel is er thuis, hij kent alle paadjes en we maakten een wandeling van een kilometer of 5.

Het begon al meteen goed want we zagen twee reetjes aan de rand van het bos.Wat een geluk! Ik maakte snel wat foto’s en warempel ze zijn goed te zien.

Een stukje verder zagen we ze achter deze grote zwerfkei weer maar die foto’s lukten niet omdat ze ver weg achter bomen stonden en de camera daar steeds op scherp stelde.Bij Karel was er nog wel eentje gelukt

Bloeiende heide zover je kunt kijken

De vergezichten waren erg mooi, overal paars om je heen:

Opvallend vond ik wel dat er eigenlijk weinig aan vlinders, libellen, bijen etc te zien was. We zagen een paar koolwitjes en 1 dagpauwoog en dat was het.Wel zagen we een paar grote rupsen, volgens een man die we tegenkwamen zijn het de rupsen van de Grote Beer, een nachtvlinder.

Heel druk was het niet op de heide, alhoewel het toch goed wandelweer was.

Volgens Karel is het in het weekend wel druk. We spraken even met een ruiter te paard. De mevrouw stopte haar paard omdat ik net een foto nam van het paard en haar en vroeg of hij goed gelukt was en of ik hem naar haar wilde mailen. Dat ga ik straks even doen.

Closeup

Iets meer in detail:

Het was een mooie tocht over de heide. Ik heb genoten van dit prachtig gebied.

Als je wilt, kun je nog even bij Karel kijken op zijn blog

rondje Westerheide samen met Margriet 21 augustus 2024 (2)

Vlissingen, nieuwe ontmoetingen

Geplaatst op 10 augustus 2024 door Margriet

Gisteren werd ik al voor de wekker wakker. Die stond om half 7 maar kwart voor 6 zat ik al aan de koffie op mijn balkon. Waarom zo vroeg al wakker? Altijd als ik op pad ga heb ik dat, onrustig slapen en te vroeg wakker. Bang dat ik de wekker niet hoor en mij verslaap.

Ik had een afspraak met 11 stikvreemde mensen, in Vlissingen. Allemaal bloggers waarvan ik de meeste volg maar een paar kende ik niet uit hun blogs.Inmiddels is het de derde keer dat ik met een of meer bloggers op stap ga en eigenlijk weet ik best dat ik niet zenuwachtig moet zijn want het zijn allemaal aardige mensen. Toch ben ik het wel,ik ben niet zo’n haantje de voorste. Zou ik wel er wel bij passen? Om 8 uur stond ik op station Barendrecht, veel, veel te vroeg. Ik nam de trein naar Dordt waar ik nog bijna een uur op de trein naar Vlissingen moest wachten. Poosje gelezen op de e-reader en daar kwam de trein. Op zoek naar 3 bloggers die er al in zouden zitten. Ik had ze snel gevonden en een gezellige reis begon.

Ontmoeting

Eenmaal in Vlissingen stond er al een heel welkomstcomité te wachten. Handen werden geschud, namen en blognamen uitgewisseld. We wachtten allemaal op Dorothé, maar die bleek al in “het Puntje”te zitten. De eerste stop waar we door Bea, de organisator van deze dag, op koffie en Zeeuwse knoopjes getrakteerd werden.

Wandeling

Bea had voor iedereen een boekje gemaakt met de highlights van de wandeling die ons te wachten stond. Heel leuk met informatie om thuis nog eens na te genieten.Na de koffie gingen we op stap. Inmiddels was de regen die we in Vlissingen nog even mee kregen, vertrokken naar andere delen van het land en het duurde niet lang voordat we de eerste blauwe plekjes in de lucht zagen. Het waaide flink en ik snoof de zilte lucht, waar ik zo van hou, op.

Langs de kust van de Westerschelde liepen we richting de Oranjemolen. Onderweg passeerden we de Biber, een Duitse eenpersoons minionderzeeër. Ik werd op slag al claustrofobisch door het kijken alleen al.Dat daar in de oorlog iemand helemaal alleen de zee op ging met torpedo”s of een mijn.Ook al was het de vijand van weleer, dapper vind ik het wel.

We kwamen langs Uncle Beach waar de geallieerden in november 1944 voet aan wal zetten en Vlissingen op 3 november werd bevrijd.

De hele ploeg werd regelmatig geteld door Bea. Iedereen present dan konden we weer verder. Allereerst richting Kazematten. Op de route zagen de streetart liefhebbers weer een mooie:

De Oranjemolen was open maar daar gingen we niet binnen.Deze korenmolen is nog steeds in bedrijf.De vissersvrouw op de dijk kijkt uit over de Westerschelde. Het is een beeld van Herman Bisschop.

Daarachter zagen we het in onmin geraakte Arsenaal. Het gebouw uit 1823, waarvan de fundamenten in de tijd van Napoleon gelegd werden, is als laatste gebruikt als attractiepark met als centraal thema piraten. Het staat inmiddels 3 jaar leeg.

Langs de schepen van het loodswezen liepen we onder de Kazematten[ bunker] door. De muren hiervan zijn wel 3 meter dik.

We vervolgden onze weg naar de Gevangentoren waar we zouden lunchen.We bekeken het standbeeld van Michiel de Ruyter, een van de bekendste zeehelden maar tegenwoordig wordt over dat stukje geschiedenis anders gedacht en is het geen held meer in veler ogen.

De lunch in de Gevangentoren was gezellig met die grote club, met tongvallen uit België en verschillende windstreken uit Nederland.Zagen we voor de lunch pas een paar stukjes blauw, na de lunch was het helemaal opgeklaard

Door de oude stad

We liepen na de maaltijd door de oude stad. Langs de Grote of Sint Jacobskerk, die vermoedelijk al uit 1308 stamt en waar in de loop der tijd uitbreidingen plaats vonden.Met Karel, Riet en Dorothé liep ik even naar binnen. Ik pakte een foldertje mee en de kerk heeft veel bezienswaardigheden binnen las ik. Maar daar hadden we deze keer geen tijd voor want de anderen zaten ongeduldig {☺} op ons te wachten.

Langs leuke oude panden, volle terrassen en leuke winkels gingen we door de Beursstraat naar het Ballamypark

Het volgende doel was om langs de Belgische loodshuizen in Art-Nouveau stijl te lopen naar de Zeemanserve.

De Zeemanserve heet eigenlijk het Cornelia Quakshofje en werd in 1643 gesticht om de weduwen en wezen van verdronken zeelieden te huisvesten.Er waren duidelijke regels als je daar kwam wonen:Zoals dat je de woning zindelijk diende te bewonen en de poort der erve om beurten schoon te houden.Niet zo’n gek idee toch?