Categorie archieven: nostalgie

Het Tiendgebouw

Geplaatst op door
15

Op het landgoed waar ik al een aantal keer over heb geblogd, staat bij de ingang het Tiendgebouw. Ik weet pas sinds kort dat het gebouw zo heet omdat we “vrienden” geworden zijn van het landgoed. Tegen een jaarlijkse bijdrage mogen we nu het hele jaar het landgoed op en hoef ik niet steeds wandelkaarten te kopen. Voordeel is dat je ook op de hoogte gehouden wordt van ontwikkelingen en activiteiten.

Het gebouw van de Tiendeverpachting

Het gebouw is een rijksmonument en zal dit jaar opnieuw in gebruik genomen gaan worden. Doordat er een restauratiesubsidie werd toegekend, zullen alle gebouwen op de buitenplaats gerestaureerd worden.

De naam Tiendgebouw dateert uit de geschiedenis. Het was de plaats waar de “tienden”[-een tiende van de omzet van de boeren die landbouwgronden pachtten van het Huys ten Donck-] werden geïnd als vergoeding voor het gebruik van de landerijen. Dat tiende deel werd dan in de schuur afgeleverd.

Het was een gezellig moment, waarop de pachters samen kwamen op het terrein van het Tiendgebouw. Ze kleedden zich netjes voor de gelegenheid en konden bij praten met elkaar. De afbeelding hierboven laat dat plaatje goed zien. [ bron de Combinatie]

Levendigheid in de tegenwoordige tijd

Het landgoed gaat het gebouw vanaf deze week opnieuw in gebruik geven als afhaalpunt voor Rechtstreex. Hier zijn een aantal lokale producenten aangesloten die op een website hun producten aanbieden. Online kun je je bestelling doen en op in tijdsloten afhalen.

Ik bestelde een aantal producten oa meel van de Molen uit Schiedam, wat smeerseltjes, appels,zeemansboter[pindakaas] en zuivel van een zuivelboerderij uit Sliedrecht. Alle producten zijn biologisch.

Zeemansboter

In de voormalige Rotterdamse thuishaven van zeelieden, Katendrecht, is deze pindakaas ontstaan. In Katendrecht meerden van heinde en verre schepen vol met pinda’s aan. Na een ruige en lange zeereis worden de pinda’s omgetoverd tot deze ruige pindakaas. Smeer deze pindakaas ’s morgens op de boterham en je kunt met gestroopte mouwen de rest van de dag vooruit! Op z’n Rotterdams….

Het was gewoon een leuk uitje, even, dat afhalen. Twee kraampjes erbij met warme chocolademelk of koffie en de ander met producten van het huis. Bij de chocolademelk kregen we een bolus van de plaatselijke bakker, een knetterend vuur in een vuurkorf maakte de sfeer compleet!

Terug in de tijd

Geplaatst op door
10

In het kader van vermijd drukte, houdt afstand en al dat soort oproepen, maakten wij vandaag een trip down memorylane. Terug in de tijd naar 42 jaar geleden.We reden naar de Waalhaven, ongeveer 15 minuten rijden vanaf ons huis

Wij leerden elkaar kennen eind jaren 70 tijdens onze opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige. Mijn man kwam naast mij zitten in het klaslokaal en patsboem, het was gebeurd, verliefd…….

Onze opleiding volgden wij in het Deltaziekenhuis in Poortugaal.

Het was de tijd van veranderingen in de psychiatrie. Van de film One flew over the cuckoo’s nest, met Jack Nicholson in de hoofdrol. Die film bracht schitterend in beeld wat men fout achtte in de oude vorm van psychiatrie.Het was de tijd dat elektroshocks gestopt waren, dat homofilie niet langer als ziekte beschouwd werd. Er waren nog wel grote slaapzalen, patiënten werden opgenomen op gesloten afdelingen en mochten niet alleen naar buiten.Het was nog monodiciplinair, de arts had het voor het zeggen.

Quarantaineterrein

Vroeger moest iedere haven een eigen quarantaine inrichting hebben.Dat was bedoeld voor de opvang van zeelieden die besmet waren met gevaarlijke tropische ziekten. Het terrein in het dorp Heyplaat werd als werkverschaffingsproject gebouwd in de jaren 1928-1934, in de stijl Amsterdams verstrakt. Tijdens de bouw werd het al ingehaald door de ontwikkeling, de penicilline werd uitgevonden en Rotterdam bouwde een ziekenhuis, speciaal voor tropische ziekten, het Havenziekenhuis.Tijdens de jaren daarna werd het voor verschillende doeleinden gebruikt, oa voor opvang van tyfuspatienetn uit Spijkenisse, het werd geconfisqueerd door de Duitsers in de Tweede wereldoorlog

“Chronische patiënten”

Voor de patiënten die niet meer “te genezen” [ dementerend] waren, was er een dependance in het dorp Heyplaat op het oude Quarantaine terrein in de Waalhaven.Tijdens de opleiding moest iedereen daar stage lopen.Vanaf 1953 had het Deltaziekenhuis[ vroegere Maasoord] deze locatie in gebruik

Vandaag gingen we eens kijken of het nog steeds bestaat of wat er van over is………….

Het bestaat nog………

Het terrein is vrij toegankelijk, er staan nog een paar van de 12 oorspronkelijke gebouwen, waaronder het gebouw van onze opleiding

het vroegere ontsmettingsgebouw, later verbleven hier de dementerende patiënten
het zusterhuis
het lijkenhuis, later mortuarium

Wat ik me nog herinner is dat als er iemand overleed, je die naar het mortuarium moest brengen, ik vond het geen pretje om dat in de nacht te moeten doen. Met een brancard met de overledene over het terrein, gelukkig wel samen met een collega. Hoe anders is dat tegenwoordig.

Ik weet niet meer waar de andere gebouwen voor dienden. Tegenwoordige zijn de gebouwen bewoond, in sommige gevallen nog door kunstenaars, die het ooit kraakten in de jaren 80.

Dat het nu een kunstenaarsdorp is, zie je wel. Aan de bomen hangen schilderijen, er is een studio, bij 1 gebouw is veel kunst in de tuin te zien

Eigenlijk was het een beetje een armoedig geheel, maar dat geeft. Vroeger stonden er hekken om heen, nu kun je naar het strandje aan de oever lopen.

Waalhaven

Het oude quarantaine terrein ligt nu te midden van industrie en havens.

Onze tocht terug in de tijd was voor ons de moeite waard, wel heel koud, brrrr

Beroep van toen

Geplaatst op door
9

In de loop van de tijden veranderen werkzaamheden voortdurend.Veel beroepen verdwijnen of veranderen. Mijn vader had zo’n beroep wat eigenlijk nog nauwelijks bestaat. Hij was bijna zijn hele werkzame leven melkboer. Eerst heette dat zo of ook wel melkman, later werd hij de man van de SRV. Er werden reclames op radio en tv uitgezonden, je weet het misschien nog wel: Leve de man van de SRV ,van je hiephiep hoeree!

Hij begon als melkboer omdat zijn vader dat ook was en hij de zaak overnam.Ze reden eerst met hondenkarren,toen met een soort bakfiets, later met wat heette, een ijzeren hond, nog later werden de wagentjes steeds moderner en op het laatst reed hij met een grote SRV wagen en was hij een soort rijdende winkel.

afbeelding van internet

Hij deed het werk met veel plezier,maar door de opkomst van de supermarkten werd het steeds kariger en moest hij er uiteindelijk mee stoppen.

Mellukboer

Als kind ging ik graag met hem mee.In zijn wijk stonden een aantal flats.Het was toen nog zo dat je op alle bellen drukte en dan keihard riep: “de mellukboer”…. Geweldig vond ik dat. We bleven dan een tijdje op zo’n plek staan en de klanten kwamen naar beneden voor hun melk, vla, boter, kaas en andere boodschappen. Op vaste adresjes kreeg hij een bakkie koffie of mocht hij naar het toilet.Iedereen maakte een praatje, ik vond het gezellig en kreeg vaak ook een fooitje.Als mensen niet thuis waren, wist mijn vader wel wat ze nodig hadden en zette het gewoon voor de deur of zelfs binnen.Ook hing er vaak een briefje, wat ze nodig hadden,betalen kwam later wel.Hij hield bij wat mensen hem schuldig waren.

Briefjes

Deze week nam ik een map met stamboompapieren van mijn vader mee naar mijn dochter.Ik zat er wat in te bladeren en kwam een briefje tegen van hem.Het waren heel andere tijden, dat is wel duidelijk. Het zijn de briefjes die hij tegen kwam op zijn route:

  • Melkboer. doe aub het hekje achter U dicht, want de vogels pikken,
  • steeds de doppen van de flessen stuk
  • Geen melk. Op nr 14 brengen aub omdat hij dood is.
  • Voorlopig.geen melk.vandaag aub .met vandaag bedoel ik morgen want ik heb het briefje gisteren geschreven
  • Een fles extra vandaag, aub kloppen als dit briefje weg waait.

Ik vond het wel grappig en het bracht me even terug in de tijd, naar dat beroep van toen. Tegenwoordig hebben we thuisbezorgd.nl, bol.com of om het even welke site je bezoekt, iedereen bezorgd wel thuis.De supermarkt die thuisbrengt wat je online besteld hebt.

Hoe anders is het nu, als je boodschappen niet thuisgebracht worden en je zelf naar de winkel gaat. Je gaat met je mondkapje op naar de supermarkt of een andere winkel .Je moet steeds die anderhalve meter afstand bewaren en vooral geen praatje maken met een groepje andere klanten………Onlangs ging ik naar de kapper en werd mij vriendelijk verzocht mijn mondkapje op te houden. Dat was een gekke gewaarwording, naar je zelf kijken in de spiegel.Nat haar en een wit ding voor mijn mond en een kapster met mondkapje die aan het knippen was …….

wachtend op mijn beurt bij de kapper

Corona, times are changing……..