Heel veel tijd hadden we niet om te gaan sightsee-en toen we vorige week op Texel waren. Na onze afspraak reden we half drie weg met mooi weer. Richting veerboot stopten we in den Hoorn, waar ik het kerkje al van liet zien in het vorige bericht.We konden er een uurtje rondwandelen.
Den Hoorn is het zuidelijkste dorp van Texel. Het telt 28 rijksmonumenten.Een aantal heb ik gefotografeerd, zoals het kerkje hieronder. [ De foto in kleur speciaal voor mizzD☺!]
We parkeerden de auto bij de kerk en liepen een rondje door het dorpje.Bij veel huizen stonden bordjes met een stukje geschiedenis erop. Leuk om te lezen……
Rondwandelen langs monumenten
Tegenover de kerk de vroegere armenkamers.
Zo waren er veel van die bordjes, maar ik zal niet het hele dorp laten zien hier☺
Toerisme
Tijdens het rondwandelen viel het op dat naast al die monumenten we veel BB”s ,vakantiewoningen, studio’s etc zagen.In de zomer is het er ontzettend druk hoorden we.
Stolpboerderijen
Veel van de boerderijen hadden rieten kappen met soms een deel pannen. De boerderijen zijn vierkant en de daken zijn in een punt, een zgn stolp.De stolp is een typisch Noord-Hollandse boerderij die zijn naam ontleent aan de kapvorm. Het oude woord ‘stulp’ betekent deksel en verwijst naar het pyramide-vormige dak dat als een deksel over het gebouw ligt. Onder dit dak was plaats voor de boerenfamilie, het vee, het hooi, de wagens en andere werktuigen
Tot zover een verslagje van het rondwandelen in Den Hoorn…….
Dit jaar zit vakantie er voorlopig nog niet in. Allereerst is daar nog steeds Corona en dan nog mijn enkel die nog niet op vakantie kan of wil zolang hij nog niet goed kan wandelen…… Bij het ordenen van mijn foto’s kwam ik nog een aantal foto’s tegen die ik vandaag deel met jullie.
Ons eerste projectje
foto van Funda gehaald
Mijn man en ik zijn altijd gek geweest op klussen, we zijn menig keer verhuisd en vonden het nooit erg weer ergens opnieuw te beginnen in huis en tuin. We konden altijd prima samenwerken. Pas zagen we ons eerste huis te koop staan. Ons eerste huis was een oud dijkhuis uit 1910 in het dorpje Stavenisse op het eiland Tholen, provincie Zeeland. Het huisje had de wc buiten, geen badkamer, nog van die ouderwetse schuifdeuren in de woonkamer, een granieten gootsteen van misschien 1 meter en op zolder geen slaapkamers maar een grote open ruimte.
We waren 19 en 24 jaar en enthousiast begonnen we met het klussen. Beiden nooit iets gedaan op dat gebied, maar met het betimmeren van muren met schrootjes, die toen in de mode waren, kwamen we een eind. In de gang plakten we behang.Behangen hadden we ook nooit gedaan en we hadden motief gekozen met grote bloemen. Dat de ondergrond niet geschikt was om op te behangen, wisten we niet. Er ontstonden grote luchtbellen onder het behang. We maakten muren op zolder en maakten twee slaapkamers. Dat de muur uiteindelijk scheef bleek en de deur die erin moest dus ook scheef gezaagd moest worden, mocht onze pret niet drukken.
Daarna begonnen we aan een badkamer. We deden alles zelf, alleen de afvoer en de waterleidingen lieten we aanleggen. Met het tegelen van de muren vonden we het handig ieder aan 1 kant te beginnen en in het midden zouden we dan bij elkaar komen met de tegels. Dat dit zo niet werkt, wisten we niet in onze jeugdige onschuld of misschien wel overmoed. Die tegels sloten natuurlijk helemaal niet op elkaar aan, maar versprongen en in het midden moest er een tegel gesneden worden om het pas te maken. Maar geen nood, we maakten daar gewoon een kastje voor de handdoeken, dus dan was dat weer uit het zicht.Tegenwoordig kun je alles op youtube bekijken, maar destijds hadden we geen computer, geen smartphone…..
Grapjas
Ruzies met klussen hadden we niet. Wel hield mijn man me vaak voor de gek. Ging dan bv hard schokkend aan een stroomdraad hangen, waarvan hij natuurlijk eerst de stroom had afgehaald en lag in een deuk als ik, naïef als ik was, daar enorm van schrok.De gemene grapjas! Tot hij op een dag een spiraal van een bed doorzaagde die in zijn buik sprong en hij naar adem hapte. Ik dacht dat het weer een grap was en negeerde hem. Daarna heeft hij nooit meer van dit soort grappen uitgehaald….hij had zijn les geleerd.
We hielden kippen, hadden vogels en poezen en een hond. Met veel plezier woonden wij er, aan het eind van de weg was de Oosterschelde. We leerden er veel van wat ons later van pas kwam.Die grote klussen of verhuizingen zijn nu niet meer aan de orde, maar zeg nooit, nooit…..
Rechts ons dijkhuis. Foto’s hebben we helaas niet meer.
Ik vertrek
Als we op vakantie gingen, zagen we altijd wel bouwvallen die ons aantrokken en steevast zei mijn man dan: “projectje voor ons!” Waren we 30 jaar jonger en wisten we wat we nu weten, dan waren we misschien toch wel echt naar het buitenland vertrokken. Het is altijd bij dromen gebleven en we durfden het nooit echt aan.Ik moet bekennen dat ik daar wel het grootste aandeel in had. Ik ben meer een zekerheidszoeker dan mijn man is en durfde niet.
Met bewondering kijken we al jaren trouw naar het programma”Ik vertrek”. Ik heb zo veel respect voor die mensen die de uitdaging aangaan.
Dochter en schoonzoon dromen nu weleens van een B&B in Frankrijk of waar dan ook. Pas zagen ze een pracht boerderij op Schouwen Duiveland, met veel grond en potentie. Maar ja, het geld hè! Als we nou eens de loterij zouden winnen….Maar mocht het ooit zover komen bij hen, dan zullen we helpen voor zover we kunnen.
Bouwvallig
Hieronder nog wat foto’s die we jaren terug maakten, niet dat we ooit serieus naar iets gekeken hebben. Vaak was het de plek waarvan we dachten, je zou hier toch eens kunnen wonen! Dat geldt overigens niet zozeer voor iedere foto hieronder.
Dit kasteeltje in de Dordogne leek ons wel wat om met de kinderen te kopen.Plek genoeg voor allemaal!
bdr
Mercedes
Op een wandeling in de Dordogne troffen we in een tuin deze Mercedes aan en een oude bromfiets. Ook zoiets zul je in Nederland niet zomaar zien, volgens mij. Mijn man was er weg van, we hebben er ook een foto van op canvas laten afdrukken en die hangt nu op onze slaapkamer.
Het mooie van bloggen is dat ik dit soort verhalen kan schrijven, voor jullie hoop ik, leuk om te lezen. Ik kan schrijven over de bloemen van mijn opa, over het beroep van mijn vader en opa’s, over het wecken van mijn oma. De blogs zijn meteen een soort geschiedschrijving voor mijn kinderen, die zo’n verhaal soms wel eens gehoord hebben maar alweer vergeten zijn. Dochter is tegenwoordig geïnteresseerd in verhalen van vroeger, maar vaak komt het niet ter sprake. Dus Romy, stukje familieverhaal voor jou!
In de tuin van mijn opa groeiden vroeger altijd Fletten, zoals hij ze noemde. Hij plukte in het voorjaar vaak een bosje af, wat je dan mee naar huis kreeg. Ik herinner mij dat ik ze altijd zo lekker vond ruiken. Een hele typische geur.Ik heb wel eens naar de planten gezocht in tuincentra, maar ben ze eigenlijk nooit tegen gekomen.Anderhalf jaar geleden kreeg ik van mijn moeder wat zaailingen van Fletten. Zij had ze opeens ergens gezien en kocht ze voor mij.
Erysimum cheirisyn of ook Cheiranthus cheiri
De flet of zoals ook wel genoemd, de lente violier of de muurbloem (Erysimum cheirisyn, synoniem Cheiranthus cheiri) is een plant uit de kruisbloemenfamilie (Brassicaceae). Het is een soort die in het wild zeldzaam geworden is, maar waarvan cultivars in tuinen worden gebruikt als sierplant. De halfstruik is afkomstig uit het oostelijke deel van het Middellandse Zeegebied. Romeinen introduceerden de plant vermoedelijk zo’n 2000 jaar geleden als sierplant en geneeskruid in de Lage Landen. [bron Wikipedia]
Wilde soort
De wilde muurbloem groeit vooral op oude muren van kerken, ruïnes, stadswallen en forten. Voorwaarde is dat de specie tussen de stenen veel kalk bevat. De plant is in Nederland zeer zeldzaam en staat als ernstig bedreigd op de Rode lijst, sinds 1950 is het aantal groeiplaatsen zeer sterk afgenomen. Bij restauratie van muren waarop de muurbloem is gevestigd dienen wettelijk voorgeschreven beschermingsmaatregelen getroffen te worden. Deze plant is in Nederland wettelijk beschermd door de Wet Natuurbescherming. De meest noordelijke plek in Europa waar de plant in het wild voorkomt is de oude stadsmuur van Hanzestad Kampen in Overijssel.
Zaaien
Fletten zijn tweejarige planten, wat betekent dat ze in het jaar nadat gezaaid is, zullen bloeien. Het jaar van zaaien is alleen voor de groei. Vaak worden fletten pas aan het einde van de zomer gezaaid zodat ze eerst groeien en pas de lente daarop zullen bloeien. De bloei is dan wat vroeger. Als je ze in het voorjaar zaait, zullen ze in juli beginnen te bloeien.De plant wordt 20-90 cm hoog. De bloemen van wilde planten zijn goudgeel, die van cultivars zijn donkergeel, oranje of roodbruin. Na de bloei vormen zich peulen waarin de zaadjes zitten. Als je ze goed droogt, heb je ieder jaar weer nieuwe jonge planten.
Plek
Fletten houden van een kalkrijke plaats, zelfs langs een muur in maar een klein kiertje zullen ze het al goed doen, mits het cement kalkrijk is.Ze houden van zon en warmte.Bij ons staan ze gewoon in een bloemenperk.In het voorjaar bloeiden de fletten uitbundig en ving ik zaden op toen ze uitgebloeid waren.Laat in de zomer zaaide ik ze opnieuw. In het najaar plantte ik ze uit. Ik heb ze in het najaar wat kalk gegeven.Nu beginnen ze weer in bloei te komen en afgelopen zondag plukte mijn man wat takjes af omdat ik er niet bij kon komen.
In het kader van niet de deur uit kunnen, probeerde ik maar wat uit met de camera:
Bossie voor thuis
Mijn opa is al jaren geleden overleden. Toch kunnen bepaalde voorwerpen , geuren, geluiden je weer terug in de tijd brengen. Dat gebeurt bij mij bij het ruiken aan deze bloem. Ik hoor mijn opa nog zeggen: kijk eens meid, een bossie voor thuis!
