Vorige week kreeg ik de nieuwsbrief van de vlinderstichting. Ik vind het altijd interessant om die te lezen. Dit keer hadden ze een item over de vlinderstand dit voorjaar.
De ‘dagkoersen’ worden bepaald door weersomstandigheden en dergelijke: met goed zonnig en warm weer vliegen er veel vlinders. Maar hoe het gaat met de vlinders op de langere termijn wordt bepaald door in hoeverre ze zich succesvol kunnen voortplanten. Dat ligt dus aan de kwaliteit van hun leefgebieden. Ondanks deze slagen om de arm kunnen we wel zeggen dat er dit voorjaar meer vlinders vlogen. Dat werd vooral veroorzaakt door een klein aantal soorten dat het heel erg goed deed. De dagpauwoog is daar een van. Deze was zeer talrijk in april. Ook het bont zandoogje vloog goed en werd veel gezien. Het oranjetipje, een typische voorjaarsvlinder die maar een generatie heeft en alleen in april en mei te vinden is, vloog ook weer veel.
Er waren ook vlinders die duidelijk minder aanwezig waren dan de afgelopen tientallen jaren. Toevallig zijn daar ook drie kleine soorten bij: kleine vos, kleine parelmoervlinder en kleine vuurvlinder. De kleine vos was nog steeds minder dan het gemiddelde over de afgelopen dertig jaar, maar toch lijkt deze vlinder weer wat op te komen. De afgelopen vier jaar ging het erg slecht en hij lijkt aan een comeback te werken. Deze drie soorten hebben allemaal nog een of meer generaties dit jaar en kunnen zich dus ook nog herstellen, afhankelijk van de omstandigheden.
kleine vos
Kleine vos bij ons gespot
Alhoewel ik las dat de kleine vos dus minder werd gezien, zagen wij hem juist voor het eerst met zoveel tegelijkertijd in de tuin. Al een paar keer zag in afgelopen twee weken een klein oranje vlindertje maar ik kon hem niet goed bekijken omdat hij nergens lang ging zitten.
Begin van de afgelopen week was ik vroeg op de volkstuin, het was zonnig en toen zag ik ze hoor! Wel vijf : “kleine vosjes”. Het lukte me er drie op 1 foto te krijgen.
De scabiosa [ duifkruid] bloeit momenteel met zijn lila bloemen en die bloemen trekken de vlindertjes aan.
Zeg nou zelf, dit is toch een plaatje waard. Zo’n oranje vlindertje met blauw/lila stipjes langs zijn vleugels op het lila van de scabiosa en het oranje van de slaapmutsjes. Rechts zit zelfs een oranje lieveheersbeestje!
Ik hoop dat we snel meer vlinders kunnen zien. De meeste soorten zullen nu nog als rups bezig zijn zich vol te eten
Het moestuinseizoen loopt ten einde, de tuin wordt leger en kleurt steeds meer naar herfsttinten.
Van alle klussen die ik op mijn to do lijst mijn hoofd heb, is ondanks de oudewijvenzomer van vorige week toch niet heel veel terecht gekomen. Eigenlijk hadden we alleen vorige week zaterdag tijd en verder kwamen er toch weer andere dingen in onze agenda waardoor de tuin moest wachten.Ik hoop dat er nog meer mooie herfstdagen gaan komen.
Klussen
Wat we wel deden, is de druif [ Vanessa] naast de kas verzetten. De kas, althans de ramen hadden het afgelopen winter begeven door het gewicht van de sneeuw. Het is een kas van kunststof en de kwaliteit is ons erg tegen gevallen in verhouding tot de prijs die we betaalden. Na drie jaar leek het materiaal al verteerd. In eerste instantie wilden we het hele ding slopen. We lieten hem nog staan zodat ik zou kunnen helpen zodra mijn enkel genezen was. Liefst wilde echtgenoot helemaal geen kas meer en van het stuk moestuin maken. Maar ondanks het feit dat ik best thuis eea kan zaaien, vind ik die kas ook erg fijn om planten te laten overwinteren, zoals mijn twee citroenen, de oleander en alle stekken van de Agapanthus etc .Tot ijsheiligen is hij ook ideaal voor alle zaailingen die toch op een gegeven moment niet meer in de raamkozijnen thuis passen.
Nadat overbuurman Fred hun zelfde, ook kapotte, kas gerepareerd heeft, besloten wij dat ook te doen.Het frame is wel stevig, dus met nieuwe platen zal hij er nog wel weer een poosje tegen kunnen.
Pal naast de kas stond de druif die langs een hekwerk groeit, dus die moest weg om de kas te kunnen repareren. We hebben hem uitgegraven en verzet naar de andere kant van het paadje. Ik moest hem wel snoeien om dat te kunnen doen.Voor snoei is het eigenlijk te vroeg, dat kun je bij druiven doen tussen november en februari . Even afwachten dus of hij de verhuizing overleeft. Hij staat nu op de plek waar de druif Frankenthaler stond. Die hebben we nu in de kas gezet omdat die nog nooit rijpe druiven heeft gegeven en ik las dat die soort meer een kasdruif is.
Nu er ruimte is, kunnen we aan de slag met de reparatie.
Knoflook
Onder het bloemenmengsel wat de kleindochters in het voorjaar naast de kas gezaaid hadden, stond ook nog de knoflook. Het was de olifantenknoflook, die er allang uit had gekund. Sommige tenen waren al weer aan het uitlopen, dus die heb ik meteen op een andere plaats weer in de grond gezet.Ik heb nog knoflook besteld via internet, maar die is nog niet binnen.
Van een teentje tot een bol met allerlei teentjes knoflook, het heeft tijd nodig. Plant de teentjes vanaf half september tot half november in de grond, dan heb je de zomer daarna al prachtige knoflook. De bollen hebben dan alle tijd om te rijpen en te drogen. Dat laatste is heel belangrijk om ze lang te kunnen bewaren.
Als het blad verdroogd en de knoflookstelen omvallen, is het gewas rijp. Kleinere bolletjes zijn vaak eerder rijp en kondigen de oogst al aan. Je kunt op zijn vroegst vanaf eind juni knoflook oogsten. Als twee-derde van het loof van de plant geel verkleurt, is hij gereed om met loof en al te worden gerooid. Ik gebruik een spitvork om de bollen niet te beschadigen. Laat de oogst in de wind drogen maar zorg ervoor dat die niet nat wordt.Wij hangen ze te drogen onder het afdak. Vlecht daarna de bollen met het loof tot een streng of snijd het loof eraf en bewaar de bollen los van elkaar. Na ongeveer twee weken drogen zijn de bollen gereed om in gerechten te gebruiken. Bewaar knoflook op een droge, koele, vorstvrije plaats.Je kunt de schoon gemaakte tenen ook heel goed invriezen.
Wil je meer lezen over het zelf kweken van knoflook, klik hier
Aardbeien
Twee van de drie aardbeienbakken schoonde ik, een deel van de stekken plantte ik weer op een andere plek.Je kunt nooit genoeg aardbeien hebben met drie en straks vier kleinkinderen die er allemaal gek op zijn!
Als je de uitlopers niet verwijderd wordt het echt een warboel, je krijgt stekken aan stekken. Ik vernieuw de planten om de drie jaar, die klus is volgend jaar weer aan de beurt.
Zoete aardappel
In de kas stond nog zoete aardappel, 1 plant die inmiddels de hele kas rond gegroeid was. Omdat het blad begon te verkleuren, haalden we ze uit de grond. Het viel me alles mee , een paar mooie knollen en wat dunnere kleintjes :
Een jaar of twee of drie probeerden we ze ook eens te kweken,maar deden dat in de volle grond buiten. De oogst was toen niet gelukt, het waren slechts allemaal kleine smalle wortels. Nu zijn ze groot genoeg om wat mee te kunnen maken, ik denk aan een curry en ovenschotel om te beginnen.
Snoeiwerk
De lathyrus moest er ook aan geloven, evenals de blauwe winde. Die groeiden ook langs de kas en om er bij te kunnen heb ik ze verwijderd. Ook andere planten die omgevallen waren heb ik terug gesnoeid.
Afgelopen weekend zag ik opeens weer veel vlinders in de tuin. Een bijzondere was de kleine vos, die had ik nog nooit in onze tuin gezien!
Er vlogen er drie rond die de verbena’s opzochten. Ook veel kleine koolwitjes zochten die bloemen op.
De bloemen die er nu nog staan, mogen er blijven zodat vogels zaden kunnen vinden en insecten nog wat nectar kunnen zoeken of straks een schuilplek kunnen vinden. Het is eigenlijk niet de bedoeling dat dit soort tafereeltjes, zoal op onderstaande foto veel voorkomen. Twee naaktslakken die in een bol van knoflook zijn gekropen
Nadat de laatste snijbonen geplukt waren, konden de stokken ook uit de grond.Volgend jaar kunnen ze weer op een andere plek hun dienst bewijzen. Hopelijk is het in de komende dagen nog een poosje droog, dan kan ik de laatste dingen opruimen en de bloembollen die ik in het voorjaar uit de grond heb gehaald in bakken gaan planten.
Indoor tuinklussen
Ook al is het moestuinseizoen buiten ten einde, binnen valt nog genoeg te doen.Vandaag ben ik binnen bezig met tuinklussen.Ik ben zomaar opeens snipverkouden, misschien via de kleinkinderen of elders opgelopen. Na anderhalf jaar Coronamaatregelen is de weerstand ook minder, denk ik.
Ik had in ieder geval niet veel zin om iets in de tuin te gaan doen. Ik kookte 5 kilo stoofperen van eigen pluk, maakte met een deel van de stoofperen een stoofperentaart. De rest ging in bakjes in de vriezer,naar de kinderen en naar mijn moeder.Momenteel staan de laatste bietjes uit de tuin te koken. Op de planning staat nog kweeperenjam, nog nooit gemaakt. Ben benieuwd………in een volgend blog daarover meer.
Pompoenbloemstuk
Tot slot waren de kleindochters op oppasmiddag weer creatief bezig. Ik holde twee pompoenen uit, die ze mochten opschikken met chrysanten, mos, kastanjes, takjes, blaadjes en andere herfstfrutsels. Dit keer ging het niet zonder slag of stoot, behoorlijk gekibbel ging erbij gepaard. Wie mocht de groene en wie de oranje pompoen, welk poppetje mocht wie. Een aardewerkenpaddenstoel belandde daardoor op de grond en brak. Daar schrokken ze wel van en na sorry, sorry oma konden we weer in pais en vree verder☺. Gelukkig bestaat er “sterke lijm van papa” en kon de paddenstoel weer aan elkaar gelijmd worden.Dit was het resultaat[ let niet op de rugtas op de achtergrond…]
