Wandelen: rondje Gorzen

Gisterenmorgen had ik gewerkt en toen ik naar buiten stapte na het werk voelde het buiten zo heerlijk aan.Eigenlijk had ik bedacht een powernapje te gaan doen als ik thuis kwam omdat ik een korte nacht had gehad. Ik was naar een optreden van cabaratier Richard Groenendijk geweest, laat thuis en ik kon ook niet snel in slaap komen maar moest toch vroeg opstaan.

Maar met zulk aangenaam weer is het zonde niet iets buiten te gaan doen. Ik besloot meteen naar huis te gaan, om te kleden en lekker te gaan wandelen.Een rondje Gorzen nam ik mij voor.

Over de Gorzen heb ik weleens eerder geschreven. Het is een natuurgebied wat 50 jaar geleden ontwikkeld is op de oude vuilstort van ons dorp.Inmiddels is het een fraai natuurgebied geworden. Ik had met het er langs rijden al gezien dat de sneeuwklokjes bloeien. Tijd om met de macrolens op stap te gaan.

Sneeuwklokjes stonden er in overvloed, hele tapijten met duizenden sneeuwklokjes.

Ondanks dat ik mijn lage statiefje mee had genomen, zijn de meeste macro foto’s niet echt goed gelukt.

Ik zag op verschillende plaatsen al bijen vliegen bij de sneeuwklokjes, maar ze goed op de foto krijgen lukte niet. Ik las dat bijen gaan vliegen als de temperatuur 9 graden is. Gisteren was het hier 14,4 graden. Heel veel nectar zullen ze nog niet vinden lijkt mij want er bloeit nog niet zoveel.

Vogels enzo

Ik wandelde het gebied rond en het viel me op hoeveel vogels ik hoorde, die hadden er duidelijk ook zin in.Ik zag een roodborstje die niet echt bang was voor mij maar met een macrolens kun je op afstand niets inzoomen dus dit is het beeld wat ik kon maken.

Langs een waterpartij zag ik een waterhoentje die zich ook niet aan mij stoorde en rustig zijn ding deed.

Aan de oever van het slootje aan de andere kant van het pad, bloeide een stuk of drie van deze bloemetjes. Is het een voorjaarsklokje?

Op verschillende boomstronken zag ik dit zwammetje. Volgens Obsidentify het echt judasoor.

Het voorjaar komt……….

 

 

 

 

 

 

Het was een lekker rondje Gorzen [van 6050 stappen] . Binnenkort ga ik nog maar eens terug want ik zag overal narcissen in knop, wilde hyacintjes die opkomen en gele akonieten in knop. Laat het voorjaar maar komen wat mij betreft.

Preppen?

Zal ik ook gaan preppen of niet? Jullie zullen denken waar komt dat nou weer vandaan?

Nou ik had pas een hoogst opmerkelijk gesprek met een oude dame in de Kruidvat. Aanleiding was de vraag die zij mij stelde en die ik zelf never nooit aan een willekeurig iemand zou stellen: “die inlegkruisjes, is dat nou wat?”.

Regelmatig koop ik bij Kruidvat aanbiedingen, 3 tubes tandpasta voor…, 5 flessen shampoo voor zoveel, 2 doosjes tandenstokers voor…. Jullie doen het misschien ook wel. Zo ook die dag, er waren een paar aanbiedingen waar ik voor ging. Waaronder die van 3 pakken inlegkruisjes voor ik weet niet meer wat. Heren blogvolgers mijn excuses,sla dit blog over of niet, maar het is waar gebeurd.

Niets vermoedend loop ik mijn boodschappen te pakken in een drukke winkel tot ik opeens die vraag krijg van een mevrouw van een jaar of 80 denk ik. Is dat wat, die inlegkruisjes? Nou eh, ja vind ik wel, antwoord ik. Er komt nog iemand bij staan. Hoor je het Rie, die mevrouw vindt het wat, zal ik die dan maar doen? Ja moe, neem die dan maar……….. Ze gaat op haar rollator zitten.

Dan vervolgt ze het gesprek: “Het is toch niet normaal, zo druk als het is. Het komt omdat iedereen aan het hamsteren is”. Ik zeg, aan het hamsteren, waarom dan? Nou door die oorlogen natuurlijk, nu weer daar met Israël. Iedereen is een voorraad aan het aanleggen voor als wij oorlog krijgen, nou ik doe er niet aan mee hoor. Ze vervolgt het verhaal met haar mening over Poetin, straks staat hij hier voor de deur. Nou, opper ik dan is het nog niet zo’n slecht idee wat voorraad in huis te halen als u dat verwacht.

Nee misschien niet, zegt ze, weet u wat u zeker in huis moet hebben? Stukken zeep! In de Tweede wereldoorlog was er geen zeep en daarom kregen de mensen schurft, echt waar,ik weet dat van mijn moeder. U moet echt zeep kopen. Ik zeg dat ik wel stukjes zeep genoeg heb omdat ik die in de linnenkast heb liggen tussen de lakens enzo. Oh u bent er nog een van de ouderwetse stempel, de meeste hebben dat niet meer hoor, een stuk zeep, nee allemaal vloeibaar hè, tegenwoordig.

Dan komt Corona aan bod, dat was toch schrikken en ja toen nam ze ook wel extra dingen in huis. Maar geen wc papier hoor. Weet je dat nog dat iedereen met karren vol wc papier aan de haal ging? Dat kon ik beamen, dat deed ik ook.Geen karren vol maar ik nam wel extra, aangewakkerd door die tv beelden van die mensen met hun wc papier. Ik had ook wel voor een paar weken eten in huis, maar bijvoorbeeld geen drinkwater. Ach zei ze dat is niet zo belangrijk, dan vang je regenwater op als het regent, het regent hier toch altijd.Maar ik woon in een flat,zei ik, dat is wel lastig om regenwater op te vangen. Misschien moet ik dan toch maar water kopen? Ja doe dat maar en neem ook wat blikken mee, bruine bonen enzo.

De dochter en ik moeten er wel om lachen en ik neem afscheid met de mededeling dat ik wel vast vooruit kan met mijn drie maxipakken inlegkruisjes, als de oorlog komt. Ja zegt ze, ik ga ze ook gauw pakken voordat ze weg zijn omdat iedereen ze aan het hamsteren is!

Preppen

Door dit gesprekje kwam de gedachte toch bij mij op of ik toch wat moet gaan preppen. Eind jaren 80 hadden wij ook dingen in voorraad en onder de trap hadden we flessen water, blikken eten,een boek[ SAS survival]  met tips om te overleven bij rampen, ook een zaklamp, een wereldontvanger liggen, als ik het mij goed herinner. Ik ben vergeten wat de aanleiding destijds was. Was het de Koude Oorlog, de Tsjernobylramp, de val van de Berlijnse muur? Ik heb geen idee meer.

Een prepper (van het Engelse werkwoord to prepare; is iemand die zich voorbereidt op een noodsituatie als gevolg van een ramp of sociale, politieke en/of economische opschudding en ongeregeldheden, of deze zich nu op lokaal niveau of internationale schaal afspelen. Preppers hebben zich vaak medische kennis en zelfverdedigingstechnieken eigen gemaakt en zorgen voor allerhande voorzieningen die ze helpen te overleven. Deze kunnen aangebracht zijn in hun eigen huis of op een andere locatie (zoals in een schuilplaats of bunker). Bovendien slaan ze grote voorraden in van (langdurig houdbaar, geconserveerd) voedsel, water en andere noodzakelijke goederen. Dit doen ze zodat ze hier geen gebrek aan hebben wanneer deze niet of nauwelijks meer verkrijgbaar zijn, omdat de winkels die deze verkopen niet meer bevoorraad kunnen worden als gevolg van een noodsituatie of de beschikbare voorraden gehamsterd of geplunderd worden. In dit soort situaties doet dat zich dikwijls voor.[ Wikipedia]

Terwijl ik wat zat te googelen zag ik een overheidsadvies bij het voedingscentrum om dingen in huis te hebben:

Ramp komt onverwacht

Een ramp of calamiteit komt vaak onverwacht. Denk aan een natuurramp zoals een overstroming of aardbeving, een ontploffing in een chemische fabriek of kerncentrale, terrorisme, of een plotse virusuitbraak. Ook kan er een calamiteit plaatsvinden, waardoor er tijdelijk geen elektriciteit, gas of water is. In sommige gevallen kan of mag je je huis niet uit. En ben je dus afhankelijk van wat je in huis hebt.

Noodpakket

De overheid adviseert voor dit soort rampen en calamiteiten een noodpakket in huis te hebben. Daarmee kun je een paar dagen overleven zonder hulp van buitenaf. In een noodpakket zit onder andere een radio met batterijen om naar de rampenzender te luisteren, een zaklamp en een eerstehulpkit. Ook adviseert de overheid een noodrantsoen in huis te hebben met flessen water en houdbaar eten.

Ik heb alvast 1 fles water gekocht en 2 blikken bruine bonen. Met mijn inlegkruisjes en de stukken zeep uit de linnenkast is het begin van mijn noodpakket er………

Ik moet maar snel weer jam enzo gaan maken, want geleisuiker heb ik nog staan en ook lege conservenpotjes.

Wandelen: Kabouterpad

Vorige week zondag wandelde ik een rondje Grebbeberg. Het was zalig weer, koud maar zonnig. Zondagavond kreeg ik een appje van mijn zoon: ben jij morgen beschikbaar om op te passen, moeders? Normaliter pas ik op maandag op de kleinzoons maar die waren een lang weekend weg. De schoonmoeder van mijn zoon zou eigenlijk oppassen maar was ziek geworden en schoondochter had een bijscholing van school. Ze is juf op de school waar mijn kleindochters ook heen gaan. Zoon had een belangrijke afspraak met een potentiële klant..De meiden hadden ivm de bijscholing van de juffen maandag geen school. Dus ja ik was beschikbaar☺

Op het weerbericht had ik gezien dat het nog zo’n mooie dag zou worden. Ik moest wel wat gaan doen op zo’n mooie dag en zeker niet binnen. Ongeveer anderhalf jaar geleden ging ik met de oudste kleindochter naar het Mastbos om het kabouterpad te lopen. Dat vond ze toen helemaal leuk. Maandagochtend vroeg stelde ik aan de twee dametjes voor dat te gaan doen. De oudste is altijd zo’n enthousiast kind en die stond bijna te juichen en vertelde heel enthousiast aan haar zus hoe leuk het was geweest toen.

Kabouterpad

Om 10 uur zat het stel gewassen en warm gekleed in mijn auto en reden we naar Breda.Het boekje van anderhalf jaar geleden had ik nog. Er staat een verhaaltje in over Daantje Den, de kabouter, die je meeneemt op het rondje door het Kabouterbos. Bij de 25 paaltjes die de kinderen moeten zoeken, horen opdrachten. Ondanks dat de oudste nu bijna 8 is werden alle opdrachten serieus uitgevoerd samen met haar zus van 6.

Opdrachten zijn bijvoorbeeld

  • meet de omtrek van de boom door voetje voor voetje langs de stam te lopen. De stam is 100 kaboutervoetjes dik, hoeveel van jouw voetjes tel jij?
  • Kun je voor Erik Eekhoorn wat eikeltjes en dennenappels rapen. Leg ze maar op een hoopje, zodat Erik ze mee kan nemen:

  • Maak eens  konijnensnorharen met grassprietjes of takjes:

  • Ga eens met je buik tegen de stam staan en kijk omhoog, deze boom is een den. Omdat de dennen vroeger gebruikt werden als mast van een zeilschip en hier in het bos zoveel dennen staan, heet het bos het Mastbos…

  • Maak jezelf eens zo groot als een boom:

Tussen alle opdrachtjes door werd er druk gezocht naar andere dingen, mooie takken, mos, dennenappels om “kerststukjes” mee te gaan maken thuis. Allebei hadden ze ook hun fotocamera bij zich, dus ze maakten weer genoeg foto’s.

Paddenstoelen

Op een gegeven moment riep de oudste dat ik snel moest komen kijken want ze had nu iets gevonden waar ik erg blij van zou worden:

En later nog deze waarop ze zo trots als een pauw was omdat ik zei dat ik die echt nog nooit gezien had en dus een heel bijzonder zwammetje moest zijn.”Goed van mij hè, oma, ik ben echt goed in paddenstoelen vinden……..” Heel eerlijk gezegd weet ik niet eens zeker of het een zwam is of zouden het slakkeneitjes zijn???Obsidentify herkende het niet.

Aan het eind van de route is een restaurant. Eigenlijk wilden de meiden picknicken in een boomhut, maar ik had niets in huis voor een picknick. Het werd een tosti met warme chocolademelk met slagroom en een kindermenu patat  met een fristi. Met een gevulde maag reden we naar mijn huis want de “kerststukjes moesten wel bij mij thuis gemaakt worden.”Want jij hebt allemaal van die leuke spulletjes, oma”

Zo gezegd, zo gedaan:

Ze maakten er ieder twee, van de andere twee vergat ik een foto te maken.

Het was een lekkere dag zo buiten in het bos. Leuk dat ze nog zo enthousiast zijn over zo’n wandeling langs het Kabouterpad. Ik verbaas mij wel dat ze het ene moment nog zo kind zijn en dat bv onder het bloemstukjes maken de oudste vraagt of ik de muziek kan opzetten van Flemming, met de titel Paracetamollen……☻