Wonen aan een rivier is nooit saai. De hele dag varen er schepen voorbij. Groot, klein, vreemd, mooi. Vaak zeggen we tegen elkaar, wat komt daar nou aan? Wat vaart daar nou?
Vandaag deel 2. Foto’s zijn meestal met mijn telefoon genomen. Naar beneden vanaf 10 hoog met een camera heeft geen zin, het schip is dan alweer weg.Inmiddels herken ik sommige schepen of namen, die varen hier vaker voorbij.
Beroepsvaart
De meest vreemde dingen worden over het water vervoerd. Soms op een ponton met sleep- of duwboten voor en achter, soms op een binnenschip, soms hangt er iets achter een schip. Wat het is, laat zich vaak raden. Ik weet dat er websites zijn waar je dat kan opzoeken, maar dat doe ik dan weer niet. Zover gaat mijn interesse ook weer niet.
het lijken wel reuze centrifugeseen brugdeel, oprit, stuk weg? en nog een, de andere kant op
Dit schip gaat ook nog al eens voorbij, geen idee wat het vervoerd of wat hij gaat doen.
zand wordt veel vervoerd over het water, evenals kolen en schroot
Wat we vaak voorbij zien komen is de Matador, ik schreef er twee jaar terug ook eens over.
Het schip MATADOR is een Crane Ship schip, gebouwd in 2002 en varend onder de vlag van Nederland. Hij kan 1800 ton liften.Wat een zwaargewicht! Aan de overkant van de rivier ligt een bedrijf waar hij blijkbaar vaak iets gaat liften. Ik kan niet zien wat, want wij kunnen dat vanuit ons huis niet zien. Hoe hoog de kraan is, laat de foto hier zien. Wij wonen 10 hoog en de kraan is nog hoger dan ons balkon.
Dit bedrijf uit Dordrecht is gespecialiseerd in moeilijke transporten. Misschien had ie net iets afgeleverd en gaat hij leeg weer richting Dordt.heel veel PK op 1 schip. Dit soort transport zien we ook met regelmaat voorbij varen
De laatste voor vandaag, deze schepen varen misschien wel het meest voorbij: schepen met een aantal containers aan boord. Toen onze oudste kleindochter net 3 was, zei ze altijd dat er een boot met dozen voorbij ging. Dat lijkt vanaf de hoogte waar wij wonen ook zo☺
Sinds ik de oude camera van mijn dochter kreeg, een paar jaar geleden is fotograferen steeds meer een hobby geworden. Natuurlijk hadden jullie dat nog niet door☺
Hoe de camera precies werkt en welke mogelijkheden er allemaal op zitten, wist ik eigenlijk niet. Ik fotografeerde alleen op automatische stand. Toen ik met mijn gebroken enkel gedwongen binnen moest zitten, kocht ik een paar boeken over fotograferen.
Ik heb ze gelezen maar het bleef niet hangen, soms snapte ik het gewoon ook niet. Vooral dat zelf instellen van de sluitertijd, diafragma, iso, aanpassen van de witbalans, ik er begreep er niets van. Vaak dacht ik aan het eind van de bladzijde wat heb ik nou eigenlijk gelezen? Mijn gedachten dwaalden af naar elders.
Nu we weer thuis zitten na [ en al voor] de operatie van mijn man, heb ik een online cursus gekocht. In filmpjes legt de docent alles simpel uit en kan ik met de camera in mijn hand alles mee doen. Snap ik het niet, dan zet ik het filmpje op pauze of speel ik het filmpje steeds weer af tot ik het…. jawel hoor, door heb! Dit werkt voor mij beter dan de informatie uit een boek halen.
Na iedere les zijn er opdrachten, die ik ook steeds probeerde te doen. Ongeveer honderd foto’s maakte ik van de pot narcissen op tafel.Verschillende isowaarden proberen, over-en onderbelichten, veranderen van het F getal, allerlei soorten witbalans. Inmiddels zijn de narcissen uitgebloeid en maakten plaats voor tulpen.
De opdracht met de sluitertijd, voordat die eindelijk lukte… Eerst probeerde ik het met een brandweerauto van kleinzoon Aaron, toen met een ronddraaiende babybal. Het lukte maar niet…
Gelukkig is er hier bewegend speelgoed in overvloed om te oefenen….
eindelijk had ik hem door.
zien jullie de beweging in de foto?
Fotografie buiten
Ook de rivier naast de deur is handig om dichtbij te hebben, even oefenen met de sluitertijd en M stand, op statief. Het waaide flink langs het water, dus ik moest het statief wel goed klem zetten tegen het hek langs het water.
dit schip maakt de draai van de rivier de Lek naar de rivier de Noord. Ik vind het altijd weer knap om te zien hoe zo’n schipper dat doet
Raden
Een van de opdrachten was ook om dusdanige foto’s te maken van je woonplaats waaruit blijkt waar je woont. Omdat ik drie dagen alleen thuis was en het wel lekker was om even een frisse neus te halen, ging ik op zoek naar wat locaties. Kunnen jullie met de eerste twee foto’s hieronder raden waar ik woon?
het gemeente wapen van ons dorpde ruïne van het kasteel van ridder Willem van der Woude, in ons dorp. De restanten werden in 1968 opgegraven en lagen onder de moestuin van de inwoner daar naast die plek. Hij vertelde over al het puin wat hij steeds vond in zijn tuin. Een amateur archeoloog ging er eens naar kijken en zo kwam aan het licht dat het puin afkomstig was van een kasteel wat nooit afgebouwd werd. Een overstroming in 1375 legt het werk namelijk plat. In de jaren 60 werden alle stenen met hulp van schoolkinderen schoon gebikt en werd het “kasteel” opnieuw gebouwd..
Ik heb de cursus nu afgerond en meteen een nieuwe besteld, die van portretfotografie. Het lijkt mij leuk om mooie foto’s te kunnen maken van, om te beginnen, onze vier kleinkinderen. Daar kan ik flink op gaan oefenen, alhoewel die vast niet zo stil blijven staan als een vaas tulpen….
Tulpen met takken snoeihout van de perenboom die ik vrijdag snoeide
Recht tegenover mij aan tafel, achter zijn laptop bezig met zijn eigen cursus, zit mijn oefenmodel. Hij zit nog wel stil met zijn geopereerde knie, ook al zou hij het liefst de benen willen nemen als ik die camera op hem richt☺
PS
Update afvallen, -1.8 kilo in deze maand. Ben ik niet tevreden over, toch nog teveel gesnoept en te weinig bewogen.
Gisteren begon de dag met een stralend blauwe lucht. Jammer genoeg nam in de loop van de dag de bewolking weer toe. In de middag ging ik even flessen naar de glasbak brengen en een rondje langs het water lopen om een lens en de geleerde instellingen uit te proberen.
F4.5, 1/250 iso 100
Langs het water was het ijzig koud,mijn vingers deden er gewoon pijn van. Terwijl ik wat foto’s maakte van het haventje aan het eind van onze straat, kwam een man aangefietst die een praatje begon over de kale vlakte aan de andere kant van het haventje. Aan de overkant hebben altijd oude fabrieksgebouwen gestaan die inmiddels gesloopt zijn en waar nu een groot distributiecentrum zal verrijzen. De foto hieronder maakte ik in 2020.
Nu is het een lege vlakte:
Duifies
Terwijl we stonden te praten viel het mij op dat er duiven pal naast ons op het hek langs het water zaten, ik nam wat foto’s en de man vertelde dat hij ze iedere dag eten komt geven. Ze kennen hem dus en zitten iedere middag op hem te wachten. Op een gegeven moment riep hij: “Kom jongens” en stapte op zijn fiets. Alle duiven vlogen met hem mee……
Ik er ook achteraan om te kijken en meteen foto’s te maken. In de haast vergat ik natuurlijk die instellingen aan te passen, dus veel zijn mislukt….
Of hij Gerrit heet, weet ik niet maar het deed mij denken aan een liedje uit mijn jeugd uit Ja zuster, nee zuster.
Duw niet zo duifies Dring niet zo duifies, Iedereen komt aan de beurt, Niet in mijn oren prikke, Zijn zulke dommerikke, Oh wat ben jij mooi gekleurd.
Duifies Duifies kom maar bij Gerritje, Zal je niet vechten om 1 zo’n erretje, Duifies Duifies wat zijn ze mak, 17 Duifies bovenop het dak,
Douw niet zo Duifies, Dring niet zo Duifies, Iedereen krijgt hier toch zat, Pas op mijn nieuwe sokke, En niet zo schrokkebrokke, Jij hebt al zoveel gehad.
Duifies Duifies kom maar bij ons, Wat een mooie veertjes, Wat een lekker dons, Duifies Duifies wat zijn ze mak, 17 Duifies bovenop het dak.
Het gaat natuurlijk nergens over, een blog over duiven maar het was even leuk om te zien, dan ook maar delen…….
