Van vrijdag op zaterdag kwam onze oudste kleindochter logeren. Eigenlijk wilde de jongste heel graag, maar hoe dichterbij de dag kwam, hoe meer ze er tegenop zag. De laatste twee keer dat ze kwam, moesten we onze zoon bellen om haar weer op te laten halen omdat het niet lukte. Dit keer had ik beloofd bij haar te blijven slapen. Een tijdje terug hebben we een ander logeerbed gekocht, wat je kan uittrekken en tot tweepersoonsbed kan maken. Alle beloften ten spijt, ze kwam toch maar niet. De oudste was al lang blij, want dan mocht zij komen.

Ze is bijna zes jaar, deze kleindochter en het verbaast me steeds weer hoe snel de tijd gaat en hoe wijs en hoe groot ze ook al is. De eerste twee wiebeltanden zijn eruit en grote mensen tanden komen ervoor in de plaats.Iedere keer als ze bij ons is, wil ze meten langs het door mijn moeder geborduurde meetlint.Die maakte dat toen ik zelf onze zoon verwachtte, al bijna 37 jaar oud nu…..Ook dit keer bleek ze gegroeid, 1 centimeter……

Buiten een natuurkind is het toch ook een echt dametje, ze houdt van mooie jurken, kroontjes en Elza vlechten in haar haar. [Heel anders dan ikzelf, ik had zo”n hekel aan jurken toen ik jong was en draag ze nog niet]

Ze is gek op spelletjes. Verliezen wil ze niet dus ze probeert vals te spelen, om mij te verslaan met rummicup en holipolie[ monopolie] We maken zelfs van kleuren een wedstrijd, een challenge. Ieder dezelfde kleurplaat, timer aan op bv 15 minuten en dan gaat het erom wie de tekening het mooist gekleurd heeft en als er nog tijd over is, zelfs versierd heeft. Opa mag jureren en je snapt wel wie er steeds wint………

Zaterdag wil ze haar prinsessenjurk aan en ook wil ze makeuppen. Als een echte prinses smeert ze oogschaduw op en graag wil ze een beetje mascara ☺. Lipgloss maakt het af. Daarna lakken we onze nagels..Ik die van haar en zij mijn nagels.Zij kiest voor iedere vinger een andere kleur, maar voor mij vindt ze dat wel erg veel werk.Ik krijg alleen rood en de nagels van mijn beide middelvingers mogen nog net geel. Mijn vingertoppen zijn ook meteen gekleurd☺

Opgetut gaat uit

Het weer is niets lekker, we gaan even naar buiten om naar de speeltuin te gaan en slakken te zoeken[ en ze vond ze ook☺] Toen we terug liepen langs de rivier kwam net de waterbus langs. We waren er al eens mee naar Dordrecht gevaren en dat wilde ze nog wel een keer doen. Als de boot is aangemeerd vraag ik even na of ik een OV kaart nodig heb, maar dat is niet zo. Gelukkig, want die van mij is, denk ik, wel verlopen.Sinds Corona ben ik nooit meer met het OV geweest. Na de lunch gaan we met de waterbus richting Rotterdam.

Ze is helemaal uitgelaten. Voorheen ging ik wel vaker met de kleinkinderen ergens heen,maar met die corona is het lastig en nu met de lockdown is er helemaal nergens iets open.Dan is zo’n boottochtje al heel een hele belevenis.Er zaten nog wat ouders en opa’s en oma’s met kindjes aan boord maar de boot was verder erg leeg.

We zijn nog maar een klein stukje weg, als ze roept dat ze een giraf ziet op een boot.En ja hoor, het klopt, hier bij Krimpen ligt de Ark van Noach, waar ik een tijdje terug over blogde. Ze twijfelt of de giraf echt is of niet, maar hij staat wel erg lang erg stil dus het zal wel een nepperd zijn, is haar conclusie.

Onderweg vraagt ze of ik liedjes ken over varen. Zij kent er wel een, Schipper mag ik over varen. Ik ken er ook: Berend Botje ging uit varen en varen, varen over de baren. We zingen ze gezellig, gelukkig is de boot zo leeg……..

Bruggen

Als we onder de Brienenoordbrug doorvaren, vertel ik dat ze over die brug rijden als ze naar de andere oma gaan. Dat vindt ze wel heel interessant. Ze wil graag foto’s maken om naar papa en mama te sturen, dat mag ze. Helaas staan er druppels op alle foto’s, want ik wilde niet buiten gaan staan met haar. Behalve dat ik de foto’s recht moest zetten, heeft ze het aardig gedaan….

Inmiddels is het behoorlijk gaan regenen en in plaats van uit te stappen, blijven we zitten als we bij de halte Erasmusbrug zijn gekomen en varen weer terug naar Ridderkerk.

Een uur heeft het tochtje al met al geduurd, maar het was ook voor mij even een leuk uitje.Ondanks de regen hebben we er samen van genoten, ik misschien nog meer van haar dan van het tochtje zelf☺

Volgende week wil jongste kleindochter het komen logeren weer proberen, misschien als ik haar ook een boottochtje beloof, dat het lukt………….Mijn moeder, 83 jaar, appte ook al dat ze weleens zo’n tochtje zou willen maken…….