Het is een déjà vu .Net als in de eerste lockdown is het bedrijf van onze zoon gisteren in een keer stil gevallen. Het bedrijf neemt veiligheidsexamens af in het hele land[ Pontifex certificatie]. Zijn bedrijf is een van de vele bedrijven die nu verplicht gesloten zijn of stil liggen. De horeca zelfs al veel langer……
Na de eerste lockdown ging het net weer de goede kant op bij mijn zoon.Ik denk dat er net als ik veel ouders zijn die bezorgd zijn om hun kinderen, die hun bedrijf met allerlei ballen in de lucht proberen te houden.Maar ook ouders waarvan de kinderen in vitale beroepen werken en zich drie slagen in de rondte werken, in de zorg of wat voor sector ook.
Op Schiphol is het enorm druk. Code oranje in de hele wereld.[ alleen noodzakelijke reizen]. Maar er zijn natuurlijk altijd mensen die “een vakantie verdienen”, er “zo”n behoefte aan hebben”. Die moeten natuurlijk gaan………Dat zijn vast niet de mensen waar ik het hierboven over had.Tegen al die vakantiegangers zou ik willen zeggen : Denk eens verder dan alleen aan je zelf! Ik wens je in ieder geval geen fijne vakantie………
De Crezéepolder ligt op 5 minuten rijden van ons huis, lopend misschien 20 minuten ver. Net als zoveel dichtbij huis, waren we hier nog nooit gaan wandelen.Wel vaak langsgereden met ons tuinafval op weg naar de vuilstort een stukje verderop.Tot een aantal jaren geleden was het landbouwgrond en stonden er een paar huizen van tuinders. Dat is allemaal gesloopt en de grond werd afgegraven.
Deze polder is het nieuwste natuurgebied van Stichting Het Zuid-Hollands Landschap, aangekocht in 2018. De Crezéepolder (50 hectare) is een bijzonder stuk getijdennatuur. Zoet water stroomt op het ritme van eb en vloed het gebied in en uit. Dit is zeldzaam in zowel Nederland als in Europa.In dit gebied hoopt men in de toekomst graag dieren te gaan zien die écht horen bij een zoetwatertijdengebied zoals de bever.Je kunt er prachtig wandelen en je loopt de kans veel vogel- en plantensoorten tegen te komen. Ook allerlei vissoorten gebruiken dit gebied als kraamkamer.[ bron Zuidhollandslandschap]
op de foto is goed te zien dat de getijden zijn werking hebben op de oevers.
Bijzondere soorten
Hele bijzondere soorten krijgen in de Crezéepolder weer de ruimte. Als we er langs rijden zien we vaak mensen staan met enorme camera’s. Ik denk vogelaars die een bijzondere vogelsoort willen vastleggen.De ijsvogel is een van de soorten die er gezien is, maar ook de zeearend.
Wij zagen geen van deze vogels,maar het was wel heerlijk wandelen. Ondanks de temperatuur van 3 graden, maakte de zon het toch aangenaam. We deden er anderhalf uur over om een rondje te wandelen, weliswaar met stops om foto’s te maken. We hebben ongeveer de helft van het gebied nu gezien.Ik had alleen mijn macrolens bij mij, dus kon niet inzoomen op alle watervogels die er in grote getallen waren.Volgende keer zal ik de zoomlens mee nemen. In het gebied staan twee uitkijkschermen van waar je prachtig zicht hebt op de vogels en allerlei watervogels zonder dat ze wegvliegen door jouw aanwezigheid.
Dat er veel vogels in dit gebied wonen, kun je zien, overal liggen of hangen veren, klein en groot.
Mooie kleuren
Door de zon leken de waterpartijen wel azuurblauw, het verdroogde riet goudgeel en de verdorde planten roestbruin. Corona heeft ons wel geleerd dat er veel moois te zien is in je directe omgeving. Om mooie natuur te zien, hoef je niet perse naar het buitenland…..
Wij zullen hier zeker nog eens gaan wandelen, vooral in het voorjaar, maar dan met de camera met andere lenzen.Wil je hier ook eens heen, mijn advies, trek wel laarzen aan☺
In het kader van vermijd drukte, houdt afstand en al dat soort oproepen, maakten wij vandaag een trip down memorylane. Terug in de tijd naar 42 jaar geleden.We reden naar de Waalhaven, ongeveer 15 minuten rijden vanaf ons huis
Wij leerden elkaar kennen eind jaren 70 tijdens onze opleiding tot psychiatrisch verpleegkundige. Mijn man kwam naast mij zitten in het klaslokaal en patsboem, het was gebeurd, verliefd…….
Onze opleiding volgden wij in het Deltaziekenhuis in Poortugaal.
Het was de tijd van veranderingen in de psychiatrie. Van de film One flew over the cuckoo’s nest, met Jack Nicholson in de hoofdrol. Die film bracht schitterend in beeld wat men fout achtte in de oude vorm van psychiatrie.Het was de tijd dat elektroshocks gestopt waren, dat homofilie niet langer als ziekte beschouwd werd. Er waren nog wel grote slaapzalen, patiënten werden opgenomen op gesloten afdelingen en mochten niet alleen naar buiten.Het was nog monodiciplinair, de arts had het voor het zeggen.
Quarantaineterrein
Vroeger moest iedere haven een eigen quarantaine inrichting hebben.Dat was bedoeld voor de opvang van zeelieden die besmet waren met gevaarlijke tropische ziekten. Het terrein in het dorp Heyplaat werd als werkverschaffingsproject gebouwd in de jaren 1928-1934, in de stijl Amsterdams verstrakt. Tijdens de bouw werd het al ingehaald door de ontwikkeling, de penicilline werd uitgevonden en Rotterdam bouwde een ziekenhuis, speciaal voor tropische ziekten, het Havenziekenhuis.Tijdens de jaren daarna werd het voor verschillende doeleinden gebruikt, oa voor opvang van tyfuspatienetn uit Spijkenisse, het werd geconfisqueerd door de Duitsers in de Tweede wereldoorlog
“Chronische patiënten”
Voor de patiënten die niet meer “te genezen” [ dementerend] waren, was er een dependance in het dorp Heyplaat op het oude Quarantaine terrein in de Waalhaven.Tijdens de opleiding moest iedereen daar stage lopen.Vanaf 1953 had het Deltaziekenhuis[ vroegere Maasoord] deze locatie in gebruik
Vandaag gingen we eens kijken of het nog steeds bestaat of wat er van over is………….
Het bestaat nog………
Het terrein is vrij toegankelijk, er staan nog een paar van de 12 oorspronkelijke gebouwen, waaronder het gebouw van onze opleiding
het vroegere ontsmettingsgebouw, later verbleven hier de dementerende patiëntenhet zusterhuishet lijkenhuis, later mortuarium
Wat ik me nog herinner is dat als er iemand overleed, je die naar het mortuarium moest brengen, ik vond het geen pretje om dat in de nacht te moeten doen. Met een brancard met de overledene over het terrein, gelukkig wel samen met een collega. Hoe anders is dat tegenwoordig.
Ik weet niet meer waar de andere gebouwen voor dienden. Tegenwoordige zijn de gebouwen bewoond, in sommige gevallen nog door kunstenaars, die het ooit kraakten in de jaren 80.
Dat het nu een kunstenaarsdorp is, zie je wel. Aan de bomen hangen schilderijen, er is een studio, bij 1 gebouw is veel kunst in de tuin te zien
Eigenlijk was het een beetje een armoedig geheel, maar dat geeft. Vroeger stonden er hekken om heen, nu kun je naar het strandje aan de oever lopen.
Waalhaven
Het oude quarantaine terrein ligt nu te midden van industrie en havens.
Onze tocht terug in de tijd was voor ons de moeite waard, wel heel koud, brrrr
