De mooiste………..

Bij andere bloggers zie ik nog de mooiste foto’s van afgelopen jaar gepost worden. Leuk om te zien allemaal.

Hier valt af en aan natte sneeuw, dus wat let mij om ook nog wat “mooiste” foto’s te laten zien?

Dit keer de mooiste stapelmuurtjes en oude muren, niet van afgelopen jaar maar ik denk van afgelopen 4 jaar, verder gaat mijn foto archief niet meer…..

Frankrijk

Het land van de mooie muurtjes is voor mij Frankrijk. Dat zal ook komen omdat we niet in heel veel andere landen geweest zijn en waar we wel waren heb ik niet altijd foto’s van muurtjes gemaakt. In Frankrijk kun je er niet omheen. We vierden vakantie in de Dordogne, Pyreneeën, Vogezen, Elzas, Camargue, Ardeche, Aquitaine, Provence en Bretagne. Overal zie je wel van die stapelmuurtjes van grote keien of stukken rots. Geweldig vind ik ze. In onze tuin maakten we ook stapelmuurtjes maar niet van die mooie stenen maar van kleine vierkante stenen.

Ook de huizen in Zuid Frankrijk, gemaakt van die mooie gelige steen, zo mooi!

een plaatsje in de Dordogne

Tijdens onze laatste vakantie liepen we in de stad Vogue langs een muur en een minuscuul paars bloempje bloeide te midden van die kale stenen. Ik keek eens goed, maar hij was toch heus echt….

In het Zuid-Franse landschap zie je veel terrassen langs de hellingen. De muren die de terrassen vormen, zijn gestapeld met stenen. Het is niet zomaar een kwestie van wat stenen neerleggen, er is in Frankrijk de erkenning van het beroep muurbouwer.

Wie in de 21e eeuw een mur en pierres bouwt of herstelt kan zich erfgenaam van deze restanquère voelen. Restanquère is Provençaals voor iemand die waterkerende muren zet. In de rest van Frankrijk heten zij murailleurs. In alle landen rond de Middellandse Zee (Portugal, Spanje, Frankrijk, Italië, Griekenland, maar ook Turkije, Marokko en Algerije, en ook in Schotland) bestaan initiatieven om dit ambacht te laten herleven.

Tenerife

Ook op het eiland Tenerife zagen we terrassenmuren. Op deze foto werden aardappelen verbouwd op de terrassen
Langs de wegen zagen op Tenerife weer andersoortige muurtjes
In het natuurpark rond El Teide kon het niet missen, de lavastenen opgestapeld als muurtje
ook langs de kust gebruikte men de zwarte stenen om muurtjes mee te maken
of hier om deze rots heen met de geheimzinnige deur van een paar blogs terug

Polen

In Polen bezochten we het stadje Paczkow.Hier is een ommuring vanuit de 14-e eeuw te zien. Deze muren zijn 1.2 km lang en 9 meter hoog. Er zijn19 halfronde torens en vier met torens versterkte poorten te zien.

Ook in Polen, misschien in het zelfde stadje, dat herinner ik mij niet meer

Het is jammer dat men daar blijkbaar niet de financiële middelen heeft om dit in goede staat te houden

Litouwen

In de stad Kaunas zagen we dit stuk muur, tegeltjes als ware het de badkamer..

De muur hierboven en hieronder zagen we in de moderne winkelstraat de Vrijheidsboulevard. Supermoderne winkels van allerlei dure merken. Als je echter zo’n poortje doorging kwam je in een andere wereld. Die van gehavende huizen, slechte stoepen en wegen…armoede

Net als in Polen was hier veel achterstallig onderhoud. Het land werd in 1990 onafhankelijk van de Sovjet-Unie, waarvan het sinds 1940 deel uitmaakte. We zagen wel veel gebouwen in de steigers staan, er gebeurde dus genoeg. We waren maar kort in de stad Kaunas en van het land zagen we verder niets…..Ik zou er graag nog eens heen gaan, evenals naar Polen om meer te zien van die, ook mooie, landen met een bijzondere historie……

Nederland

In Nederland worden ook stenen gebruikt om bv het land te beschermen tegen de zee/ het water

Neeltje Jans
Brouwersdam

Duifies

Gisteren begon de dag met een stralend blauwe lucht. Jammer genoeg nam in de loop van de dag de bewolking weer toe. In de middag ging ik even flessen naar de glasbak brengen en een rondje langs het water lopen om een lens en de geleerde instellingen uit te proberen.

F4.5, 1/250 iso 100

Langs het water was het ijzig koud,mijn vingers deden er gewoon pijn van. Terwijl ik wat foto’s maakte van het haventje aan het eind van onze straat, kwam een man aangefietst die een praatje begon over de kale vlakte aan de andere kant van het haventje. Aan de overkant hebben altijd oude fabrieksgebouwen gestaan die inmiddels gesloopt zijn en waar nu een groot distributiecentrum zal verrijzen. De foto hieronder maakte ik in 2020.

Nu is het een lege vlakte:

Duifies

Terwijl we stonden te praten viel het mij op dat er duiven pal naast ons op het hek langs het water zaten, ik nam wat foto’s en de man vertelde dat hij ze iedere dag eten komt geven. Ze kennen hem dus en zitten iedere middag op hem te wachten. Op een gegeven moment riep hij: “Kom jongens” en stapte op zijn fiets. Alle duiven vlogen met hem mee……

Ik er ook achteraan om te kijken en meteen foto’s te maken. In de haast vergat ik natuurlijk die instellingen aan te passen, dus veel zijn mislukt….

Of hij Gerrit heet, weet ik niet maar het deed mij denken aan een liedje uit mijn jeugd uit Ja zuster, nee zuster.

Duw niet zo duifies
Dring niet zo duifies,
Iedereen komt aan de beurt,
Niet in mijn oren prikke,
Zijn zulke dommerikke,
Oh wat ben jij mooi gekleurd.



Duifies Duifies kom maar bij Gerritje,
Zal je niet vechten om 1 zo’n erretje,
Duifies Duifies wat zijn ze mak,
17 Duifies bovenop het dak,


Douw niet zo Duifies,
Dring niet zo Duifies,
Iedereen krijgt hier toch zat,
Pas op mijn nieuwe sokke,
En niet zo schrokkebrokke,
Jij hebt al zoveel gehad.



Duifies Duifies kom maar bij ons,
Wat een mooie veertjes,
Wat een lekker dons,
Duifies Duifies wat zijn ze mak,
17 Duifies bovenop het dak.

Het gaat natuurlijk nergens over, een blog over duiven maar het was even leuk om te zien, dan ook maar delen…….

Cursus

In ons vrijwillig quarantaine verblijf hebben we ons op een digitale cursus fotografie gestort. Man kreeg er een voor zijn verjaardag, begin januari. Ik had me laten aanpraten dat je, als je je camera zelf instelt en in RAW fotografeert, veel mooiere foto’s krijgt. Ik kocht dus een cursus in de aanbieding online. We hebben beiden een camera. Ik deed en doe er meer mee dan man, maar altijd op de automatische stand. Nu we niets buiten de deur willen/ kunnen, hebben we alle fotoattributen tevoorschijn gehaald en ons in de fototermen gestort. Scherpte/diepte, diafragma, sluitertijd, witbalans, iso, de regel van derden etc….

Nou ik zal je zeggen dat het voor mij nog steeds iets is als wis-en scheikunde vroeger. Ik lees het 10 keer en snap het nog niet. Na ieder hoofdstuk is er een opdracht met de instelling die besproken werd, maar mijn foto klopt echt niet met die van de man die les geeft……..De foto’s variëren van helemaal zwart tot een rare oranje korrelige kleur tot over belicht en alles wat er tussen zit……..

de camera stond ingesteld op creatief> artistiek…….
te donker, niet goed van kleur en korrelig
te donker
overbelicht

IK nam de handleiding van de camera er eerst maar eens bij en ontdekte allerlei knopjes en instellingen waarvan ik het bestaan op mijn camera niet eens wist………..

Door ieder item in elk menuutje aan te klikken en na te zoeken, werd het beeld langzaam beter. Blijkbaar stonden er genoeg instellingen verkeerd……. Ik heb nu foto’s op de A stand genomen en het begint langzaam ergens op te lijken:

nog iets te donker
al wat beter……maar ik ben niet tevreden over de achtergrond
buiten op het balkon, handig zo’n potje narcissen….

Macrofoto’s hebben toch een beetje mijn voorkeur:

beetje te korrelig nog, maar op zich ben ik niet ontevreden……

Morgen weer verder met de cursus en misschien kan ik over twee weken het perfecte plaatje laten zien☺

Na al die grijze dagen ziet het er buiten in ieder geval een stuk leuker uit!