Niet veel te melden

De laatste tijd heb ik niet veel te melden, er gebeurde niet veel schokkends. Sporten. Werken. Veel de deur uit gaat nog niet want met man gaat het nog niet echt vooruit.

Onze oudste kleindochter en jongste kleinzoon waren jarig. De jongste kleindochter en oudste kleinzoon kwamen logeren.

De jongste werd 1 jaar, wat vliegt zo’n jaar om en als je naar zo’n kindje kijkt, wat wordt ie snel groot. Nou heeft dit kind haast met alles, kon snel lachen, kruipen, zitten, staan en lopen. Met 8 maanden klom hij de trap al op. Het is een ondernemend ventje. Je komt ogen tekort met hem, want hij klimt overal op of juist uit en laat je de deur even open staan dan is hij al op pad om de grote wereld te gaan ontdekken. Zo snel waren de oudere kleinkinderen geen van allen. Het belooft wat!

Voor elk kleinkind maak ik ieder jaar een fotoboekje met daarin de foto’s van de dingen die ik met ze deed op de oppasdagen van het voorbije jaar. Ze krijgen dit altijd cadeau op hun verjaardag. Kleindochter Lieke, enthousiast als ze altijd is, riep ze dat ze er nu al 7 heeft. Wat niet helemaal waar is, want ik begon er pas mee toen zij drie werd en de foto’s van de eerste drie jaar zitten in 1 boekje. Toch vinden ze de boekjes altijd leuk en zeker de twee meiden kijken er veel in.

Portretten

Die twee jongens zijn, zo klein als ze zijn, altijd aan het jakken en stoeien. Een foto is niet makkelijk gemaakt. Ik wil liefst foto’s maken als de kleinkinderen er geen erg in hebben, maar vaak hebben ze me toch in de gaten.

De reacties zijn dan verschillend. Oudste kleindochter Lieke gaat ervoor zitten met een gemaakte “cheese” lach. Kleindochter Fleur houdt niet zo van foto’s, maar als je vraagt of ze nog een mop weet, begint ze al te lachen en het is zaak dan snel te klikken… Aaron, de derde, vindt er ook niets aan, die moet ik lijmen met een snoepje, dan wil hij wel even poseren.

De jongste echter, die gaat er helemaal voor zitten met zijn mooiste lach en dan komt hij als een speer naar mij toe om dat zwarte mooie apparaat eens even vast te houden en te proeven. Alles gaat in zijn mond, dus ook mijn telefoon of de riem van de camera…….

Sinds de fotocursus heb ik veel leuke foto’s gemaakt van het spul, maar zoon en dochter houden er niet van foto’s van hun kroost herkenbaar in mijn blogs te zien. Dit in verband met misbruik van kinderfoto’s Dus wat ik kan laten zijn wat foto’s waarop hun gezicht niet in zijn geheel op staat

Kiekeboe spelen vanachter de gordijnen, een van de favoriete spelletjes
Hutten bouwen van takken in het bos of park, deze kleindochters die soms als prinsessen gekleed zijn, vinden het zalig
op de kinderboerderij

Best of 2022

Eind december is altijd de tijd dat je, ik althans, nadenkt over de tijd die weer achter je ligt.Een beetje sentimenteel word ik om deze tijd van het jaar altijd wel….

Het jaar is weer om, wat ging het weer snel. Vorig jaar zaten we nog midden in Coronabeperkingen, maar die zijn gelukkig van de baan. Alhoewel we al twee weken lopen te hoesten, zijn we niet bang meer.

In maart van afgelopen jaar kregen we ons vierde kleinkind. Onvoorstelbaar dat die nu alweer langs alle tafels en de bank loopt……..

In juni werd ik weer geopereerd en ging de plaat uit mijn enkel. Bij mij ging het lopen daardoor beter, bij manlief speelde zijn knie steeds meer op en werd het lopen slechter…Door de verslechtering heeft de orthopeed afgelopen week de datum naar voren gehaald. De operatie staat nu gepland op 26 januari.

Een hete zomer hadden we, waarin we blij waren dat we een volkstuin hebben. Geen vakantiereis naar verre oorden, maar gelukkig wel genieten van al wat groeit en bloeit op dat kleine stukje aarde. Een eindeloze tomatenoogst. Snijbonen, komkommers en appels hadden een fantastische opbrengst. Eind van het jaar, tijd voor the best of 2022……

Statistiekjes

In WordPress [ Jetpack] kun je de statistieken van je blog bekijken. Mijn blog werd 66.325 bezocht het afgelopen jaar. In totaal sinds ik ermee begon 202.616.

Het best gelezen/bezochte blog van dit jaar was die over de levenscyclus van het lieveheersbeestje: “Van eitje naar Lieveheersbeestje”.

Door de jaren heen is het blog wat ik in 2018 schreef over bladluis in de fruitbomen nog altijd het meest populair. Dat blogje is ruim 41.000 keer bezocht. Nou laten die niet allemaal een reactie, maar ik kan wel zien welke zoektermen gebruikt worden.Heel bijzonder!

Een paar maanden terug had ik problemen met de site, na het kopen van meer geheugen, werkte hij weer. Toch doet alles het niet zoals ik wil. Ik twijfel om weer terug te gaan naar een origineel WordPress thema, die ik eigenlijk minder leuk vind, maar die wel veiliger zijn. Als een van jullie mij een goed werkend WP thema kan aanbevelen, is dat van harte welkom!

Mooiste foto’s 2022

Zoals iedereen nu wel weet, hou ik erg van macro foto’s. Foto’s van insecten die extreem vergroot zijn, vind ik helemaal geweldig. Zoals deze bv van Marc Brouwer, CameraNu.nl.

Hoe mooi is zo’n klein beestje wel niet. Zo close lukt het mij nog niet hoor….Met mijn eigen lens maakte ik bijvoorbeeld deze:

deze zweefvlieg is misschien 2 cm groot

Ik zou graag nog dichterbij willen komen. Vaker gebruik ik nu mijn statief, wat natuurlijk de foto ten goede komt. Om zo’n zware lens stil te houden en goed te focussen is best lastig en dat statief helpt om de camera in ieder geval stil te houden. Nou ben ik best een beetje ongeduldig en ik heb er niet altijd zin in om alles klaar te zetten of mee te sjouwen. Soms gebruik ik dan maar even een omgekeerde emmer of iets wat voor handen is………

Iets wat niet beweegt, is natuurlijk makkelijker dan een insect wat zo weer weg kan vliegen. Een bloem, een paddenstoel, een bloesem, rijp, druppels en noem maar op. Deze kamperfoeliebloem met meeldraden en stampers maakte ik in onze volkstuin.

Kamperfoelie

Ik selecteerde een reeks foto’s van afgelopen jaar, het zijn slechts enkele van de honderden die ik nam en had ook net zo goed andere foto’s kunnen zijn. De meeste nam ik in onze tuin of in onze buurt.Ik vind fotograferen steeds leuker en merk dat zelfs landschapsfoto’s mij steeds meer gaan bekoren. Hopelijk kunnen we volgend jaar weer verder weg op pad, ik heb er nu al zin in!

Aller-Best

Het aller-aller-allerbest blijven nog altijd de foto’s van onze 4 kleinkinderen. Zij zijn het beste wat mij is overkomen en ik ben stapelgek op ze….Deze foto is van vandaag, toen we met het hele spul brunchten. Helaas misten we dit jaar schoondochter, die ziek is…….

vlnr Fleur[5], Aaron[3], Thijmen[0] Lieke[ 6]

Beste wensen

Ik bedank iedereen voor het bezoeken van mijn blogs en voor het achterlaten van leuke, aardige, grappige, lieve reacties!

Ik wens iedereen een mooi en gezond 2023!

de horloges van onze grootvaders

5 december

Op 5 december komen Sint en Piet in veel huizen langs met hun zak met cadeautjes. Wij vierden het dit weekend al. Dit jaar gelukkig binnen en niet net als voorgaande twee jaren in de tuin vanwege de Coronamaatregelen. Dit jaar waren we bij onze dochter en schoonzoon uitgenodigd.Sint en Piet kwamen niet persoonlijk langs, dit jaar waren andere kinderen aan de beurt. De zelf gebakken en versierde taai taai en allerlei andere lekkernijen lagen bij een behaaglijke warmte al op ons te wachten. Sinterklaasliedjes op de achtergrond aan, waarbij ik met het meezingen op moet letten de tekst naar de huidige tijd aan te passen. Niets Zwarte Piet, knecht of roe, we hoeven ook de zak niet meer in als we stout waren en lekkers krijgen we toch wel tegenwoordig☺

Tijden veranderen, Piet ziet er niet meer zwart uit en de kinderen weten niet beter, het is gewoon Piet nu.

Na een tijdje een enorm gebonk op het raam, de ingeschakelde buurvrouw bonkte zo hard dat we ons allemaal lam schrokken.Maar gelukkig stond daar de zak met cadeaus………..

Kleinzoon van drie stond echt verbaasd alle kanten op te kijken, waar was die Piet dan gebleven?

De onbevangenheid van kleine kinderen is altijd zo vertederend. De collage van hieronder maakte ik van foto’s van afgelopen zes jaar.

Tijden veranderen. Onze zoon toen hij drie jaar was, verkleed als , toen nog, Zwarte Piet

OKAN

Vandaag wil ik deze gelegenheid gebruiken de blog van iemand anders aan te bevelen, namelijk van Matroos Beek. Zij geeft[ in België] les aan OKAN. Deze afkorting staat voor “Onthaal Klassen voor Anderstalige Nieuwkomers”. Daar beginnen vooral minderjarige asielzoekers hun schoolloopbaan en krijgen gedurende één jaar een intensief Nederlands taalbad .

Vandaag schrijft zij in haar serie “Wereldklasse”over Sinterklaas op deze school. Het is grappig om te lezen omdat ze daar in België iets moeten verzinnen over de naam Piet zonder zwart ervoor. De Belgische mannen spreken vaak over ‘hun piet’ als ze het over hun edele deel hebben….. Als wij in twee buurlanden als zo verschillen is het voor mensen die van ver komen nog ingewikkelder allemaal. Over godsdienst nog niets eens gesproken…..

https://matroosbeek.com/2022/12/04/wereldklasse-7/

Misschien omdat wij zelf ook met veel mensen van andere nationaliteiten werken, lees ik haar blogs altijd met veel interesse.Ik heb groot respect voor het werk wat mensen zoals zij doen.

Bij ons komen veel allochtone mensen, meest mannen om een veiligheidsdiploma te halen, zodat ze aan de slag kunnen in sectoren die schreeuwen om meer personeel. Soms heb je een praatje en hoor je waar mensen vandaan komen en hoe moeilijk het kan zijn om hier te zijn. Gevlucht voor oorlog, vanwege geloof, seksualiteit of wat ook. Soms op zoek naar een beter leven of om hun familie te onderhouden. Een hartelijk woord en een beetje begrip doet soms al wonderen.

Ik wens iedereen die het vandaag nog gaat vieren en gezellig avondje en hopelijk staat jouw naam niet in het grote boek.