Vorig jaar startte ik met sporten in een sportschool. Doel was afvallen en een betere conditie krijgen. In eerste instantie trainde ik in een kleine sportschool met een personal trainer. Ik viel 8 kilo af, wat ik goed merkte. Aan mijn kleding sowieso maar ook met bijvoorbeeld trap lopen. Ik kon nu 4 trappen op, zonder dat ik eenmaal boven, bijna aan de beademing moest. Lees verder
Ruim 6 kilo ben ik nu afgevallen.
Eigenlijk ben ik wel trots op mijzelf met de progressie die ik maak in de oefeningen. Zwaarder en zwaarder wordt het. Het lijkt zo makkelijk als mijn trainer het mij voordoet, maar als ik het zelf doe, valt het toch niet mee.Toch lukt het meestal allemaal. Een enkele keer is trainer Duncan wel erg enthousiast met extra gewicht ergens aan te hangen en krijg ik zo’n gewicht echt niet meer omhoog na een paar keer. Hij lacht er dan luidkeels om en zegt dat hij even wilde uitproberen of het mij zou lukken en het lukt me toch?
Over het algemeen genomen wordt ik steeds sterker en ben ik zelf wel verbaasd dat ik bepaalde oefeningen kan. Zo duwde ik op de legpress 230 kilo weg. Af en toe zegt de trainer dat hij ook verbaasd is dat ik het kan. Ik ben sterker, zegt hij, dan sommige mannen die hij traint. Of dat echt zo is betwijfel ik, misschien zijn het watjes maar het is een leuk compliment.
Inmiddels heb ik moeten besluiten te stoppen met trainen op de sportschool en ga ik thuis verder met de oefeningen die ik geleerd heb en thuis kan doen.Dit blog had ik al gepland staan, dus plaats ik nog.
In het dagelijks leven merk ik de verbetering ook natuurlijk. De trap op zonder hijgen, wandelen idem dito, tuinieren kost minder moeite.
Een pruimenboompje tierde al vanaf het begin niet. Het was een miskoop, een boompje met 5 soorten pruimen geënt op 1 stam.We besloten het eruit te halen. Dat kan manlief nu niet, dus mijn nieuw verworven skills kwamen wel van pas:
Ik rukte en duwde de boom een paar maal heen en weer. Toen de spa er onder en hup, hij was eruit. Paar maal gewichtheffen……….
Ik zal je verklappen dat deze boom niets weegt in vergelijking met wat ik til in de sportschool!
Het schema wat de voedingscoach van de sportschool had opgesteld, volg ik nog steeds. Honger heb ik niet, af en toe wel trek in iets lekkers. Een zak chips zou echt smaken, maar ik doe het niet.
Af en toe probeer ik eens een recept uit. Zo maakte ik een gerecht met witte bonenpuree. Verrassend lekker vond ik. Als kind aten we thuis vaak “blote billetjes of blote kindjes in het groene gras” [ Witte bonen met snijbonen]. Waar de naam met die blote kindjes of billetjes vandaan komt, geen idee.
Zelf heb ik nooit iets gemaakt met witte bonen. Tot ik dit vegetarische gerecht tegen kwam: Gekaramelliseerde tomaatjes met witte bonenpuree en paddenstoelen.[ recept, klik ] Ik gebruikte verse tijm uit de tuin wat een zalige smaak gaf.
In de voorjaarsvakantie ging ik op donderdag in plaats van naar de sportschool met mijn zoon en de twee kleindochters op stap. Tussen de middag aten we in een pannenkoekhuis. Ik nam een pannenkoek met vers fruit. Dat leek mij nog de meest gezonde keuze. De ober vroeg mij of ik er ook ijs en slagroom op wilde. “Nee hoor, dank u” hoorde ik mijzelf zeggen en zoonlief gaf mij een compliment dat ik zo standvastig nee zei.
De kleindochters en ook mijn zoon aten hun pannenkoek niet helemaal op, ik wel. Ook zonde zei ik tegen zoon, ik zou ze nog wel lusten! Mam, zei hij, daar zit nou jouw probleem. Je vindt alles zonde, maar genoeg is genoeg en dan stop je met eten. Jammer dan dat er iets blijft liggen. Hij heeft wel gelijk, maar zonde blijf ik het vinden ook omdat je er veel geld voor neertelt.
Gezond is het niet, maar ach voor een keer…..thuis ben ik maar weer buikspieroefeningen gaan doen ☺
