Maandelijks archief: januari 2022

Logeren

Geplaatst op door
21

Van vrijdag op zaterdag kwam onze oudste kleindochter logeren. Eigenlijk wilde de jongste heel graag, maar hoe dichterbij de dag kwam, hoe meer ze er tegenop zag. De laatste twee keer dat ze kwam, moesten we onze zoon bellen om haar weer op te laten halen omdat het niet lukte. Dit keer had ik beloofd bij haar te blijven slapen. Een tijdje terug hebben we een ander logeerbed gekocht, wat je kan uittrekken en tot tweepersoonsbed kan maken. Alle beloften ten spijt, ze kwam toch maar niet. De oudste was al lang blij, want dan mocht zij komen.

Ze is bijna zes jaar, deze kleindochter en het verbaast me steeds weer hoe snel de tijd gaat en hoe wijs en hoe groot ze ook al is. De eerste twee wiebeltanden zijn eruit en grote mensen tanden komen ervoor in de plaats.Iedere keer als ze bij ons is, wil ze meten langs het door mijn moeder geborduurde meetlint.Die maakte dat toen ik zelf onze zoon verwachtte, al bijna 37 jaar oud nu…..Ook dit keer bleek ze gegroeid, 1 centimeter……

sept 2017, altijd weer ging ze zich wassen met regenwater

Buiten een natuurkind is het toch ook een echt dametje, ze houdt van mooie jurken, kroontjes en Elza vlechten in haar haar. [Heel anders dan ikzelf, ik had zo”n hekel aan jurken toen ik jong was en draag ze nog niet]

Ze is gek op spelletjes. Verliezen wil ze niet dus ze probeert vals te spelen, om mij te verslaan met rummicup en holipolie[ monopolie] We maken zelfs van kleuren een wedstrijd, een challenge. Ieder dezelfde kleurplaat, timer aan op bv 15 minuten en dan gaat het erom wie de tekening het mooist gekleurd heeft en als er nog tijd over is, zelfs versierd heeft. Opa mag jureren en je snapt wel wie er steeds wint………

Zaterdag wil ze haar prinsessenjurk aan en ook wil ze makeuppen. Als een echte prinses smeert ze oogschaduw op en graag wil ze een beetje mascara ☺. Lipgloss maakt het af. Daarna lakken we onze nagels..Ik die van haar en zij mijn nagels.Zij kiest voor iedere vinger een andere kleur, maar voor mij vindt ze dat wel erg veel werk.Ik krijg alleen rood en de nagels van mijn beide middelvingers mogen nog net geel. Mijn vingertoppen zijn ook meteen gekleurd☺

Opgetut gaat uit

Het weer is niets lekker, we gaan even naar buiten om naar de speeltuin te gaan en slakken te zoeken[ en ze vond ze ook☺] Toen we terug liepen langs de rivier kwam net de waterbus langs. We waren er al eens mee naar Dordrecht gevaren en dat wilde ze nog wel een keer doen. Als de boot is aangemeerd vraag ik even na of ik een OV kaart nodig heb, maar dat is niet zo. Gelukkig, want die van mij is, denk ik, wel verlopen.Sinds Corona ben ik nooit meer met het OV geweest. Na de lunch gaan we met de waterbus richting Rotterdam.

Ze is helemaal uitgelaten. Voorheen ging ik wel vaker met de kleinkinderen ergens heen,maar met die corona is het lastig en nu met de lockdown is er helemaal nergens iets open.Dan is zo’n boottochtje al heel een hele belevenis.Er zaten nog wat ouders en opa’s en oma’s met kindjes aan boord maar de boot was verder erg leeg.

We zijn nog maar een klein stukje weg, als ze roept dat ze een giraf ziet op een boot.En ja hoor, het klopt, hier bij Krimpen ligt de Ark van Noach, waar ik een tijdje terug over blogde. Ze twijfelt of de giraf echt is of niet, maar hij staat wel erg lang erg stil dus het zal wel een nepperd zijn, is haar conclusie.

Onderweg vraagt ze of ik liedjes ken over varen. Zij kent er wel een, Schipper mag ik over varen. Ik ken er ook: Berend Botje ging uit varen en varen, varen over de baren. We zingen ze gezellig, gelukkig is de boot zo leeg……..

Bruggen

Als we onder de Brienenoordbrug doorvaren, vertel ik dat ze over die brug rijden als ze naar de andere oma gaan. Dat vindt ze wel heel interessant. Ze wil graag foto’s maken om naar papa en mama te sturen, dat mag ze. Helaas staan er druppels op alle foto’s, want ik wilde niet buiten gaan staan met haar. Behalve dat ik de foto’s recht moest zetten, heeft ze het aardig gedaan….

De Erasmusbrug is naast de Willemsbrug de tweede brug over de Nieuwe Maas in het centrum van Rotterdam. Hij is vernoemd naar de Nederlandse priester en humanist Erasmus. De brug verbindt de wijk Kop van Zuid met het centrum aan de noordzijde van de rivier. Wikipedia

Inmiddels is het behoorlijk gaan regenen en in plaats van uit te stappen, blijven we zitten als we bij de halte Erasmusbrug zijn gekomen en varen weer terug naar Ridderkerk.

Willemsbrug De brug verbindt de rechteroever van de Nieuwe Maas met het Noordereiland. De huidige brug is de tweede Willemsbrug.Het sterk toegenomen wegverkeer zorgde destijds voor steeds gevaarlijkere situaties. De Willemsbrug was tot de opening van de Maastunnel tijdens de Tweede Wereldoorlog de meest westelijke vaste oeververbinding over de Maas, zodat ook het steeds belangrijker wordende internationale verkeer gebruik maakte van deze verbinding dwars door het oude centrum van Rotterdam.[ bron Wikipedia]
Pijler van de oude Willemsspoorbrug
Koningshavenbrug, ook wel genoemd De Hef ,een sinds 24 september 1993 voor het treinverkeer buiten gebruik gestelde spoorweghefbrug over de Koningshaven in Rotterdam. Erachter ligt De Koninginnebrug. .[ bron Wikipedia]

Een uur heeft het tochtje al met al geduurd, maar het was ook voor mij even een leuk uitje.Ondanks de regen hebben we er samen van genoten, ik misschien nog meer van haar dan van het tochtje zelf☺

Volgende week wil jongste kleindochter het komen logeren weer proberen, misschien als ik haar ook een boottochtje beloof, dat het lukt………….Mijn moeder, 83 jaar, appte ook al dat ze weleens zo’n tochtje zou willen maken…….

Vertrekpunt

Geplaatst op door
24

Vanaf den Osse reden we door naar de Flaauwershaven. Twee jaar geleden was dit het vertrekpunt voor de workshop macrofotografie die ik volgde tussen het bloeiende zeekraal[ klik]. De haven ligt in de Prunjepolder. In september kleurt het zeekraal van groen naar oranje en rood en noemt men het de Zeeuwse Indian Summer. Ook de zeeasters gaan bloeien, kleine paarse bloemetjes tussen het rode zeekraal. Het is dan echt prachtig om te zien.

zeeaster

Houd je van macrofotografie, dan kan ik deze plek aanbevelen, ga er dan begin september heen. Om deze tijd van het jaar is die kleurenpracht verdwenen en is het allemaal bruin.

Ook hier weer een bord met een afbeelding van verdronken dorpjes.

Uitzicht

Hier bevond zich vroeger een kleine gemeenschap en haven. Nu is het geen haven meer, maar wel een mooi punt om te fotograferen. Een wijds uitzicht over het water en op de dijk de achterliggende polders .In de verte zie je aan de horizon de Zeelandbrug liggen

Noordgouwe

Na de stop langs het water, rijden we naar Noordgouwe, dit dorp is door de Monumentenwet bestempeld als beschermd dorpsgezicht. Het is bekend als dorp sinds eind van de veertiende eeuw.

We hadden hier 3 jaar een stacaravan. Toen we er kampeerden was er nog 1 winkel in het dorp aan de ring op nummer 11. Een soort van alles wat winkel, supermarktje met allerlei dingen die iemand weleens zou willen kopen.Het had de toepasselijke naam: nummer 11. In ons laatste seizoen op de camping sloot de winkel ook haar deuren. Overigens had dat niet met ons te maken, haha. Het is denk ik wel tekenend voor de dorpen hier, alles verdwijnt en in de plaats daarvan komen de Jumbo’s, Liddl en AH’s, maar dan in de grotere plaatsen zoals Zierikzee, Renesse enz.

huisjes langs de ring Noordgouwe
Het beeldje van de vogelaar en vogelfotograaf en oud schoolmeester dhr Vijverberg heeft ook een mondkap gekregen.

Buiten het dorp

Net buiten het centrum van het dorp, wat bijna alleen bestaat uit de ring en een klein nieuwbouwwijkje erachter,zie je ook historische woningen en boerderijen.

Dit rijtje woningen staat de bekend als de Pottere huisjes.

In het jaar 1651 schonk mevrouw Maria Potter, vrouw van de ambachtsheer Conyer, een legaat aan Noordgouwe om er enkele huisjes op te trekken voor weduwen. De huisjes kregen prompt de naam ‘de Pottere huisjes’ of ‘Conyer huisjes’. De huisjes zijn thans in privé-bezit.

Ze waren bedoeld voor weduwen van officieren die gesneuveld waren in dienst van het vaderland. Er zijn twee gevelstenen met opschrift. Op de ene staat: ” Jehova Provedit” (De Heere zal voorzien) en op de andere: ” Tot troost en onderhoud van eerlijcke van goede afkomste en van kloecke voorstanders ontbloote weduwen”

Nog niet zo oud: In de tuin van een boerderij net buiten het dorp zagen we dit tafereel, een oude snoek, alsof hij zo uit de grond tevoorschijn komt.Ernaast een oude telefooncel met daarin een pop.

Dreischor

Het volgende dorp na Noordgouwe is Dreischor, ook een ringdorp. De kerk ook hier, net als in Noordgouwe, in het midden en de ring er rondom.

Raadhuis. Pand met trapgevel 1637 van gele baksteen met strekken en togen in rode baksteen. Toppilaster op een gebeeldhouwd kopje. Drie gevelstenen (wapen van Zeeland, Justitia, dorpswapen en jaartal), lantaarnhaak en bel. Aangebouwd bakstenen poortje met zandstenen banden, fries met spreuk en twee wapens, driehoekig fronton.[ bron]
Doet wel en vreest niemant

Na Dreischor vervolgen we onze weg weer en eindigen bij ons vertrekpunt Bruinisse.

Daar de grote weg weer op en we waren nog maar net over de Haringvlietbrug en het begon weer te regenen. We hadden toch een lekker ritje gemaakt en een frisse neus gehaald zonder regen in Zeeland. Een klein rondje slechts over het eiland Schouwen Duiveland.Natuurlijk is er veel meer prachtigs te zien maar dat haal je niet in een middagje.Zodra het weer kan, moeten we maar snel een paar dagen boeken. Afgelopen week zouden we eigenlijk een nachtje weg gaan, maar door de lockdown annuleerden we het. Daarom was het toch lekker er nu even tussen uit te zijn.

De volgende stop

Geplaatst op door
19

In het vorig blog konden jullie lezen dat we onverwachts naar Schouwen Duiveland reden. Op naar de volgende stop. We hebben een aantal jaar een stacaravan gehad op het eiland en kennen de weg goed. Helaas had ik toen nog geen fotografie ambitie………Nu denk ik dat het echt jammer is, want ik had echt veel en vaak foto’s kunnen gaan maken, terwijl we er nu speciaal naar toe moeten. Maar ach…..

Via de smalle landweggetjes met links landerijen en rechts de dijk langs de Grevelingen vervolgden we de tocht. De zon brak niet echt door en ook hier in Zeeland was het koud, grijs en guur. Er stond een ijskoude wind bij het water. Onderweg naar Brouwershaven zagen we een duiker lopen in vol ornaat. Er is daar een bekende duikplek en deze diehard ging blijkbaar dat koude water in.

We kwamen door het dorpje Brouwershaven. In het centrum ligt een flinke haven, die zomers vol met zeilboten en plezierjachten ligt maar nu bijna leeg. In de zomer is het altijd druk en gezellig met volle terrassen, maar nu werd voor het stadhuis gestraat en verder was het echt dorps, bijna niemand te zien.

Het dorp heeft langs de haven veel oude panden met als mooiste gebouw het stadhuis. Jammer dat het grijs bleef, want de foto’s zouden mooier zijn met een blauwe lucht☺. Toch vind ik dit gebied mooi in ieder seizoen, elk heeft zijn eigen charme.

Brouwershaven, stadhuis en mooie panden

In de bloeiperiode van Brouwershaven bouwde men aan de haven een stadhuis en men voorzag dat in 1599 van een prestigieuze voorgevel.

Het stadhuis is in twee fasen gebouwd. De achterzijde van het gebouw dateert uit de vijftiende eeuw, het voorste gedeelte uit de zestiende eeuw. Vermoedelijk is de achtergevel in de beginperiode de voorzijde geweest. De toren van eertijds is verdwenen. Het is traditioneel gebouwd en met leistenen gedekt. Dit prachtige pand heeft de status van beschermd monument. Ook maakt het onderdeel uit van het beschermd stadsgezicht.

In 1890 – 1891 werd het stadhuis volledig herbouwd, waarbij al het beeldhouwwerk werd vervangen. De gevel werd bekroond met een beeld, voorstellende de Barmhartigheid. Op en naast de rollagen staan zogenaamde vazen, waarvan de originelen zich in het Zeeuws Museum in Middelburg bevinden.

Naast het oude stadhuis, zijn bijna alle panden langs de haven erg oud. Sommigen hadden een jaartal op de gevel en ik zag bijvoorbeeld het jaartal 1726 op een gevel.

Jachthavens

Rijd je het oude centrum uit, dan zie je meteen om de hoek de jachthaven liggen.

de sint Nicolaaskerk en molen de Haan

Bij de loskade van Brouwershaven stopten we weer even om van het uitzicht te genieten:

Een stuk verderop op het water zagen we ook een surfer bezig. Ik moet er niet aan denken, ik was al verkleumd met alles aan.

Bij het haventje van den Osse, wat ook een bekende duikplek is, was geen mens te zien.

Deze meeuw had het ook koud, geloof ik

Dit stukje eiland is erg toeristisch, naast de verschillende jachthavens en duikplekken, zijn er ook veel campings, een Landall park en prive huizen en kamers te huur. Het ligt dan ook vlakbij het Noordzeestrand en de stranden van het Grevelingenmeer. Wij gingen daar vandaag niet heen maar gingen terug richting Nationaal park Flaauwershaven.

Onderweg zagen we bij een boerderij een kraam met appels en peren te koop en kocht ik voor 4 euro 2 kilo elstar appels en 2 kilo conferance peren. Geen geld toch!

De rest van de trip lees je de volgende keer.