Afgelopen week deed ik nog een rondje op het landgoed vlakbij ons huis. Ik wilde nog eens paddenstoelen fotograferen. Begin oktober was ik geweest maar toen waren er niet veel paddenstoelen te zien. Afgelopen week in het Mastbos zag ik er genoeg, maar nam niet veel foto’s omdat ik kabouters zocht met onze kleindochter en geen paddenstoelen.
Ik verwachtte er dus wel veel te zien in het Donckse Bos waar ik heen ging, maar niets was minder waar. Hier en daar vond ik er eentje, maar de hoeveelheden van andere jaren zeker niet.
Soms waren er toen zoveel paddenstoelen op een pad dat je er bijna niet omheen kon lopen. Nu was dat niet het geval. Een foto zoals hieronder kon ik dus niet maken
Wat dan wel? Nou kijk maar even mee naar de collage
Schijnruïne
Aan het begin van het rondje bos staat deze schijnruïne. Hij dateert uit 1777 en werd gebouwd door Jan Giudici.
Schilderij door Jonas Zeuner, 1781
Groeninx van Zoelen, een baron die in de achttiende eeuw het landgoed in eigendom had, was destijds bezig met een landschappelijke aanleg van het park bij Huys ten Donck. In die tuinen was een ruïne als sierelement, geen vreemde verschijning. Deze onder architectuur gebouwde ruïne staat er nu ruim 240 jaar later nog steeds. Veel meer dan een gevel is het niet, er achter gaat een houten berghok schuil. Als je goed kijkt aan de rechterkant van de foto, kun je dat zien.
Speelhuis
In het bos staat ook een speelhuisje, wat ik nog nooit had kunnen vinden op alle wandelingen die ik er maakte. Nu ging ik eens een ander pad in en opeens zag ik het in de verte liggen doordat de meeste bomen en struiken al behoorlijk kaal waren.
Heel veel informatie over dit speelhuisje kon ik niet terug vinden. Voor zover bekend is het, het oudste nog bestaande kinderspeelhuis als speelboerderij in Nederland. Het laat mij denken aan sprookjes zoals Hans en Grietje, Vrouw Holle….
KINDERSPEELHUIS. De “Boerenwoning”; pandje zonder verdieping onder wolfdak, deels in baksteen, deels in hout (gepotdekselde delen), de voorgevel voorzien van vlechtingen, deur en vensters met luiken; eveneens vensters met luiken in de rechterzijgevel; zolderluik in de achtergevel.
Door het raam aan de zijkant kon ik binnenkijken en zag nog wat meubeltjes staan, zelfs een open haard, maar die kreeg ik niet op de foto. Twee oude boekjes op tafel, Kareltje en Goud Elsje
Geen paddenstoelen, maar toch wat leuks ontdekt.
Herfstige foto’s
Ik maakte nog een paar herfstige foto’s, snoof de heerlijke bosgeur nog eens goed op en ging weer huiswaarts.Al met al was ik maar anderhalf uur weg, maar toch zo lekker….
Afgelopen zaterdag was het aardig weer, half bewolkt met een goede temperatuur. Eind van de ochtend dronken we koffie op onze volkstuin en overlegden wat te gaan doen. Er zijn nog duizend en een klusjes te doen maar op het moment lukt dat niet zo. Om binnen te gaan zitten thuis is ook zonde en rijden gaat wel, dus we togen richting kust.
Honderd maal reden we dit stuk al, maar het verveeld ons toch nooit. Ga eens een andere kant op denken jullie misschien. Doen we ook wel hoor, twee weken terug nog door de Krimpenerwaard, ook prachtig. Veel koeien en omgekeerde vlaggen van het boerenprotest.
Alleen nam ik mij voor de zomer voor minder blogs te schrijven[ wat niet helemaal lukt…], dus schrijf ik niet over alles☺ of ik schrijf over een hele week in 1 keer zoals de laatste keer.
Goeree Overflakkee
Afijn we reden naar Goeree Overflakkee,dwars door de polders stopten we hier en daar. Ik had brood mee, langs de jachthaven van den Bommel parkeerden we en aten in een lekker zonnetje ons brood.
Een koppeltje futen zwom met twee jongen tussen de bootjes. Het jong van een fuut is zwart-wit gestreept.
Hierna reden we naar Stad aan het Haringvliet. Daar zou een oude haven zijn, die de moeite waard moet zijn.Persoonlijk vond ik dat nogal tegen vallen en zag er ook geen mooi fotootje in.
Goeree staat ook bekend om de bollenvelden in het voorjaar. In deze tuin stond dit “beeld” van een hyacinth.Ik vind hem leuk!
Dus door maar weer. Langs huisje Weltevree met omgekeerde wapperende vlag…
Ergens op een dijk langs het Haringvliet stopten we om van het uitzicht te genieten.Al die watervogels en zeilboten, heerlijk om naar te kijken. Je wordt er weer helemaal zen van.
Grauwe ganzen
Toen we weer verder wilden gaan, kwam op de dijk deze auto ons tegemoet, een oude Citroën DS. [ Naar jouw blog onderweg, Mizz D ☺? ]
bijnaam de snoek
Op de landerijen nog veel bieten, kolen, maar ook kleur. Ik denk dat dit koolzaad is.
Verder
De rit ging verder, over de dam richting Bruinisse. Langs het natuurgebied de Hellegatsplaten.In het natuurgebied grazen Heckrunderen en Fjordenpaarden
Haven
In de haven van Bruinisse waren we al eerder om te fotograferen maar mijn man wilde een betere foto hebben van het mini viswinkeltje. Dit winkeltje dus, er worden mosselen verkocht :
Met al dat blauw bijna een haven aan de Middellandse Zee:
Weer ergens in de polder bij het plaatsje Dreischor, stopten we bij een dijk en klom ik naar boven om te kijken.
Net dat ik daar stond, zag ik hoop bellen naar boven komen.[ ongeveer in het midden van de foto] Ik dacht een zeehond???
Maar nee, het gebubbel kwam van duikers, die net naar boven kwamen. Ik stond namelijk bij de plaats waar duikers het Frans Kok-rif kunnen bekijken. Blijkbaar een mooie onderwater wereld daar…..
Via Bommenede, waar we even langs de haven naar de Grevelingen reden. Toen we nog een caravan hadden in Zierikzee gingen we hier in de zomer vaak met stoeltjes zitten genieten.Nu was er niemand, alleen een prachtig zicht.
Hierna reden we over allerlei dijkweggetjes richting Plompe Toren. Die zie je al in de verte vanaf allerlei kanten in het vlakke land liggen:
De toren was honderden jaren geleden het middelpunt van het welvarende dorp Koudekerke, gelegen aan de Oosterschelde. Het dorp verdween, alleen de toren hield stand.Deltawerken waren er nog niet en woeste stormen teisterden de kust. Dijken sloegen weg en, wat misschien nog wel erger was, werden stilletjes ondermijnd. Zeker als er voor de kust een diepe geul lag, holde het water de dijk aan de buitenkant uit waardoor deze uiteindelijk bezweek. Soms zag men zo’n dijkval of grondbraaksel aankomen en legde dan achter de bedreigde zeedijk (dus landinwaarts) alvast een ‘reservedijk’ aan, een inlaagdijk.
Lag er een dorp tussen de oude zeedijk en nieuwe inlaagdijk dan werd dit veelal opgegeven. De huizen werden plank voor plank en steen voor steen afgebroken: Zeeuwen zijn zûûnig en bouwmateriaal was schaars in die tijd. Vaak brak de oude zeedijk inderdaad door en ging er weer land verloren. En zo verdween hier tussen 1475 en 1650 ruim 3500 hectares vruchtbaar polderland met de veertien dorpen. Alleen de kerktoren – de Plompe Toren uit de 15-e eeuw – bleef staan als baken voor het drukke scheepsverkeer op de Oosterschelde. [bron natuurmonumenten]
Zeekraal
Drie jaar geleden volgde ik een workshop macrofotografie in de Flaauwershaven, een stuk meer richting Zierikzee. Hier is ook zo’n gebied, waar het zeekraal nog steeds in bloei staat.De zeeasters zijn uitgebloeid, dat zijn de witte pluizenbollen.
De karakteristieke Karrevelden, ontstaan door afgravingen van zeeklei om de zeedijk te versterken. De karrevelden of -sporen liggen als lange sloten parallel naast elkaar.
Om het zeekraal op de foto te zetten moest ik wel over een hek klimmen.
De grond was erg drassig en lag vol koeienvlaaien. Misschien van deze mooierds….Een ervan had de vrijheid ontdekt en liep langs de weg te grazen. Hij vroeg zich wel af, wat ik daar kwam doen, geloof ik….
Vanaf de dijk bij de Plompe Toren heb je een mooi uitzicht over de Oosterschelde. Langs de horizon de Zeelandbrug en rechts Neeltje Jans .
Nu reden we door richting de kust , naar de Noordzee. Neeltje Jans was onze laatste stop.
De naam Neeltje Jans is de naam van de boot die vastgelopen is op de zandplaat, het is een oude volksbenaming voor de beschermgodin Nehalennia. Vroeger was Neeltje Jans een zandplaat in de monding van de Oosterschelde.
Het blogje wat ik vandaag zal posten schreef ik al een tijdje terug. Ik postte hem nog niet omdat ik mij voornam 1 tot max 2 maal per week iets te gaan posten. Vandaag begint de dag hier al grijs en regenachtig. Een beetje vrolijkheid kunnen we wel gebruiken.Dus tijd voor een terugblik op afgelopen seizoen met foto’s van de vlinders die ik zag in onze tuin………
Soorten vlinders in de tuin
Vlinders zag ik dit jaar met periodes in de tuin. Het is altijd weer een vrolijk gezicht al dat gefladder. Ze hebben hun favoriete planten in de tuin zoals de Verbena, de Scabiosa, de vlinderstruik…..
Vroeg in het voorjaar zag ik er vaak veel op de bloeiende Scabiosa. Dat waren toen atalanta’s en de kleine vos [ klik]
atalanta
kleine vos
Blauwtjes
In de hete zomerperiode zag ik juist niet zoveel vlinders als ik verwachtte met alles wat in bloei stond. Bij de vlinderstichting las ik dat dit alom zo was. Mogelijk was de hitte en droogte daar de reden van. Er waren echter ook vlinders die het juist goed deden, zoals de Blauwtjes en die zag ik dan ook in onze tuin.
Op het bloeiende komkommerkruid zag ik heel vaak boomblauwtjes, het zijn kleine vlindertjes die bijna niet opvallen.
Ook de Oost-Indische kers was in trek bij dit vlindertje.
niet heel scherp, maar hier zie je net het blauw op de vleugels
Boomblauwtjes had ik, net als de kleine vos en het bruinblauwtje nooit eerder gezien in onze tuin.
Het bruinblauwtje van de foto hierboven zag ik 1 keer, dit jaar en kon hem ook nog op de foto krijgen.
Afwezig
Daarentegen zag ik dit jaar dan weer niet 1 keer een distelvlinder of een gehakkelde aurelia, die er in eerdere jaren wel vaak waren. Gek toch….Aan de beplanting in de tuin zal het niet liggen, want wij hebben veel vaste planten die er al jaren staan.Het zal dus inderdaad met de warmte en droogte te maken hebben……..
distelvlinder, foto van vorig jaar
gehakkelde aurelia, vorig jaar
Koolwitjes
Het kleine koolwitje was, maar wel veel later dan in andere jaren, alom aanwezig in de tuin. Op de foto hieronder te zien op de bloem van de in zaad geschoten radijsjes. Al die bloemetjes lokten veel koolwitjes.
klein koolwitje
klein koolwitje
groot koolwitje
Rups
Toen ik onkruid aan het wieden was, zag ik de rups van sint-jacobsvlinder . Dit is een nachtvlinder die je ook wel overdag kunt zien. Ik zag de rups dan wel, maar de vlinder niet☻
De rupsen van sint-jacobsvlinders zijn bijna net zo opvallend als de vlinders. Ze zijn felgeel met zwart gestreept en worden ook wel zebrarupsen genoemd. Ze zijn gespecialiseerd op het jakobskruiskruid. Dit is een giftige plant en de rupsen zijn door het eten ervan ook giftig. Zelf hebben ze er geen last van, maar vogels die zo’n rups eten worden ‘niet lekker’. De kleuren geel en zwart, die je bijvoorbeeld ook bij wespen ziet, waarschuwen de vogels al: “eet mij niet”. Jakobskruiskruid was voorheen een duinplant maar is tegenwoordig ook in het binnenland een algemene plant en de vlinders konden zich daardoor uitbreiden.[ bron vlinderstichting]
De dagpauwoog
Dagpauwoog zag ik ook sporadisch, terwijl er vorig jaar zoveel waren.
Volgens de vlindertelling in Juli was de dagpauwoog de meest getelde vlinder, maar niet bij ons dan…..Ik las dat de dagpauwoog en atalanta, goed en veel hebben gevlogen en vast ook veel eitjes hebben afgezet. De grote vraag nu is of de droogte waar we steeds meer mee te maken hebben, er niet toe zal leiden dat veel van de rupsen niet voldoende voedsel kunnen krijgen voor een goede ontwikkeling.
bont zandoogje
Vlinders in de klas
In het voorjaar wees ik onze schoondochter, die voor de klas staat, op de mogelijkheid een kweekset van vlinders te bestellen.Zij deed dat bij de Vlinderstichting. Het was erg leerzaam voor de kinderen van groep 6 om de ontwikkeling van rups tot pop tot vlinder te zien.
Aan de horizon zie ik de lucht wat open breken een een stukje blauw verschijnt tussen het grijs. Misschien klaart het nog verder op. Fijne zondag allemaal!
